Πριγκιπέσα
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω,
πώς να σου το πω;
Έλεγα περνούν τα χρόνια,
θα συμμορφωθώ.
Μα είναι δώρο άδωρο,
ν’ αλλάξεις χαρακτήρα.
Τζάμπα κρατάς λογαριασμό,
τζάμπα σωστός με το στανιό.
Έξω φυσάει αέρας
κι όμως, μέσα μου,
μέσα σ’ αυτό το σπίτι,
πριγκιπέσα μου,
το φως σου και το φως
χορεύουν γύρω μας.
Απίστευτος ο κόσμος
κι ο χαρακτήρας μας.
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω,
κι έφτασα ως εδώ.
Λάθη στραβά και πάθη
μ’ έβγαλαν σωστό.
Ξημερώματα στο δρόμο,
ρίχνω πετονιά.
Πιάνω τον εαυτό μου
και χάνω το μυαλό μου.
Princesse
Je veux une chose, j'en fais une autre
mais comment te le dire ?
Je pensais, le temps passant,
je finirai par m’assagir.
Mais c’est un cadeau empoisonné,
mon caractère de changer.
Tu tiens les comptes pour rien,
convenable, moi, de force pour rien.
Dehors souffle le vent
et pourtant, en moi,
dans cette maison,
ma princesse,
ta lumière et la lumière
dansent autour de nous.
Incroyable il est le monde ;
de même, notre caractère.
je veux une chose, j'en fais une autre
et j’arrive à ce point.
Erreurs aveugles et passions
m’ont formé droit.
A l'aube sur la route,
je lance le hameçon.
J’attrape ma personne,
et je perds ma raison.
