On a dit d’Odysseas Elytis qu’il était le poète de la mer Egée. « De l’Egée » est en ce sens un poème caractéristique bien que la mer et le soleil sont omniprésents dans l’ensemble de son œuvre.
Του Αιγαίου
Ι
Ο έρωτας
Το αρχιπέλαγος
Κι η πρώρα των αφρών του
Κι οι γλάροι των ονείρων του
Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει
Ένα τραγούδι
Ο έρωτας
Το τραγούδι του
Κι οι ορίζοντες του ταξιδιού του
Κι η ηχώ της νοσταλγίας του
Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει
Ένα καράβι
Ο έρωτας
Το καράβι του
Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του
Κι ο φλόκος της ελπίδας του
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει
Τον ερχομό.
II
Παιχνίδια τα νερά
Στα σκιερά περάσματα
Λένε με τα φιλιά τους την αυγή
Που αρχίζει
Ορίζοντας -
Και τ'αγριοπερίστερα ήχο
Δονούνε στη σπηλιά τους
Ξύπνημα γαλανό μεσ'στην πηγή
Της μέρας
Ήλιος -
Δίνει ο μαΐστρος το πανί
Στη θάλασσα
Τα χάδια των μαλλιών
Στην ξεγνοιασιά του ονείρου του
Δροσιά -
Κύμα στο φως
Ξαναγεννάει τα μάτια
Όπου η Ζωή αρμενίζει προς
Τ'αγνάντεμα
Ζωή -
III
Φλοίσβος φιλί στη χαϊδεμένη του άμμο -΄Ερωτας
Τη γαλανή του ελευθερία ο γλάρος
Δίνει στον ορίζοντα
Κύματα φεύγουν έρχονται
Αφρισμένη απόκριση στ'αυτιά των κοχυλιών
Ποιός πήρε την ολόξανθη και την ηλιοκαμένη ;
Ο μπάτης με το διάφανο του φύσημα
Γέρνει πανί του ονείρου
Μακριά
΄Ερωτας την υπόσχεσή του μουρμουρίζει – Φλοίσβος.
De la mer Egée
Ι
L'amour
L'archipel
Et la proue de ses écumes
Et les mouettes de ses rêves
Au plus haut mat le marin fait flotter au vent
Un chant
L'amour
Son chant
Et les horizons de sa navigation
Et l'écho de sa nostalgie
Sur son rocher le plus détrempé la fiancée attend
Un navire
L'amour
Son navire
Et le foc de son espérance
A son plus léger ondulement une île berce
L'arrivée.
II
Instruments de musique les eaux
Aux passages ombreux
Ils disent l'aube avec leurs baisers
Quand commence
L'horizon -
Et les colombes sauvages l'écho
Donnent à leur caverne
Un éveil bleu dans la source
Du jour
Soleil -
Le noroît donne la voile
A la mer
Les caresses des cheveux
A l'insouciance de son rêve
Fraicheur -
Onde la lumière
Elle fait renaître les yeux
Où la vie navigue
Le regard
Vie -
III
Bruissement du baiser sur le sable qu'il caresse – l'Amour,
Sa liberté azurée, la mouette
La porte à l'horizon,
Des vagues vont et viennent
Réponse de l'écume à l'ouïe des coquillages
Qui a enlevé la toute blonde, halée par le soleil ?
La brise marine de son souffle diaphane
Fait pencher la voile du rêve
Au loin
L'amour murmure sa promesse - Bruissement.
On a dit d’Odysseas Elytis qu’il était le poète de la mer Egée. « De l’Egée » est en ce sens un poème caractéristique bien que la mer et le soleil sont omniprésents dans l’ensemble de son œuvre. Un crépuscule sur la mer Egée était pour Elytis le résumé de l’existence, avec ses joies et ses peines, la vérité. « De l’Egée » a été publié pour la première fois en 1940 à Athènes par les éditions Pyrsos, inclus dans la collection « Προσανατολισμοί / Prosanatolismoi / Orientations ».