Forums
Ηταν η ώρα που η νυχτιά στην παγωνιά μουδιάζει.
Μα να χορέψουν σήκωσε τα πεθαμένα φύλλα!
...θεία των στοχασμών ειρήνη,
Κι είν η καρδιά μου σφαλιστή,
σα μιά μητρόπολη σβηστή.
-πέρα, όπου παγαίνουν μόνες
του τηλεγράφου οι κολόνες,-
Περασμένα μου άνθισε η ψυχή.
να μοσκοβολάς σμύρτο και δροσιά
σαν τη κυριακάτικη εκκλησιά.
...Ωρα καλή
και γνωστικό τιμόνι
το πλοίο σου να στεριώνει!
Ωρα καλή στην πρύμη σου,
-που ανεβοκατεβαίνει.
μας ονειρευότανε το σπίτι,
άδειομ οι μέσα θύρες του ανοιχτές...
άδειο - και γεμάτο παραμύθι.
Πέρασε απ' τις γνωστικές
τις κοπέλες
κι άνθισαν ποδιές λευκές
και κορδέλες.