[i] [center]
[b][i][i][u]Τείχη[/u][/i][/i][/b]
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ,
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και τώρα κάθημαι και απελπίζομαι εδώ.
Με τρώγει την καρδίαν και τον νουν αυτή η τύχη,
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α, όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μη προσέξω ;
Αλλά δεν ήκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον :
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
[b][u]Murs[/u][/b]
Sans ménagements, sans tristesse, sans pudeur,
On a construit autour de moi de grands et hauts murs.
Et maintenant je reste ici et me désespére.
Ce destin me ronge le coeur et l'esprit,
Car j'avais beaucoup de choses à faire au dehors.
Ah ! Quand on construisait les murs comment n'ai-je pris garde ?
Mais je n'ai jamais entendu de bruit des bâtisseurs ou leur écho :
Sans que je le perçoive ils m'ont emmuré hors du monde du dehors. [/center][/i]