Skip to main content

Τείχη, Καβάφη ποίημα, 1897, στα 29 του. Murs, poème de Kavaphis en 1897, à 29 ans.

Profile picture for user efthymiouthomas
Submitted by efthymiouthomas on

[i] [center]
[b][i][i][u]Τείχη[/u][/i][/i][/b]

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ,
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και τώρα κάθημαι και απελπίζομαι εδώ.
Με τρώγει την καρδίαν και τον νουν αυτή η τύχη,

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α, όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μη προσέξω ;

Αλλά δεν ήκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον :
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

[b][u]Murs[/u][/b]

Sans ménagements, sans tristesse, sans pudeur,
On a construit autour de moi de grands et hauts murs.

Et maintenant je reste ici et me désespére.
Ce destin me ronge le coeur et l'esprit,

Car j'avais beaucoup de choses à faire au dehors.
Ah ! Quand on construisait les murs comment n'ai-je pris garde ?

Mais je n'ai jamais entendu de bruit des bâtisseurs ou leur écho :
Sans que je le perçoive ils m'ont emmuré hors du monde du dehors. [/center][/i]

0
0
No votes have been submitted yet.