Δέησις, Καβάφη ποίημα. Imploration, poème de Kavaphis. 1898.

[i][center] [b][u][center]Δέησις[/center][/u][/b]

Η θάλασσα στα βάθη της πήρ' έναν ναύτη.--
Η μάνα του, ανήξερη, πιαίνει κι ανάφτει

στην Παναγία μπροστά ένα υψηλό κερί
για να επιστρέψει γρήγορα και νάν' καλοί καιροί --

και όλο προς τον άνεμο στήνει τ' αυτί.
Αλλά ενώ προσεύχεται και δέεται αυτή,

η εικών ακούει, σοβαρή και λυπημένη,
ξεύροντας πως δεν θάλθει πιά ο υιός που περιμένει.

[b][u][center]Imploration[/center][/u][/b]

La mer, en ses fonds, s'est emparée d'un marin --
Sa mère, l'ignorant, s'en va allumer

Un grand cierge devant la Toute-Sainte,
Pour que vite il revienne et que les vents soient favorables --

Et, toujours, elle tend l'oreille à la brise.
Mais, tandis qu'elle prie et implore,

L'icône écoute, grave et triste,
Sachant que ne reviendra plus le fils attendu. [/center][/i]