Μαμά, μπαμπά
Το ξέρω ότι θυμάσαι, μαμά, κι εγώ θυμάμαι
που φώναζες στην θάλασσα μην πάω στ’ ανοιχτά.
Για δες μετά από χρόνια, μαμά, πως κολυμπάμε
από το πρώτο κλάμα μου σ’ αλλιώτικα νερά.
Τ’ ακούω όταν μιλάμε, μπαμπά, τρέμει η φωνή σου
αμήχανη η συζήτηση, κυλά μηχανικά.
Τα νέα μας ρωτάμε, μπαμπά, μα είν’ η ευχή σου
τα λόγια μας μη φτάσουνε στα πιο σημαντικά.
Θα ήσασταν περήφανοι που είμαι το παιδί σας
αν είχα για ζωή μου τη δική σας τη ζωή;
Το βλέμμα σας το κράτησα, αλλού όμως κοιτάζω
μαμά, μπαμπά, λυπάμαι, δε σας μοιάζω.
Ακόμα περιμένεις, μαμά, σε βλέπω, ελπίζεις
την πόρτα να χτυπήσει κάποια άλλη μου εκδοχή.
Σε έφτασα στο ύψος μπαμπά - να μ’ αντικρίζεις
πιο πίσω απ’ την αγάπη κυβερνά η ενοχή.
Με ξέρεις και σε ξέρω, μαμά, τι να σου κρύψω;
η πείρα σου δε φτάνει μία μοίρα ν’ αλλαχτεί
Τον δρόμο μου τον βλέπεις, μπαμπά, εδώ θα στρίψω
τα ίχνη μας πορεία που στα δυο θα χωριστεί.
Maman, papa
Je sais que tu te souviens, maman, moi aussi je me souviens
quand à la plage tu me criais de ne pas m'éloigner au large.
Regarde maintenant, après tant d'années, maman, comment
depuis mes premiers pleurs, dans des eaux différentes nous nageons.
Je l'entends quand nous parlons, papa, comment tremble ta voix
la conversation, maladroite, se déroule machinalement.
Nos nouvelles nous nous échangeons, papa, mais ton souhait est
que nos discussions n'aillent pas au fond, sérieusement.
Seriez-vous fiers que je sois votre enfant
si j'avais pour vie votre vie ?
Votre regard je l'ai conservé, mais ailleurs je regarde
Maman, papa, je regrette, je ne vous ressemble pas.
T'attends encore, maman, je te vois, tu espères
qu'à la porte une autre version de moi vienne frapper.
Je t'ai atteint à la taille, papa, tu peux désormais me regarder en face
mais derrière l'amour c'est la culpabilité qui gouverne.
Tu me connais, je te connais, maman, que te cacher ?
ton expérience ne suffit pas à changer une destinée.
Voici ma route, papa ; c'est ici que je tourne
nos traces un chemin qu'en deux se séparera.