Αμνησία
Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω,
δεν προχωράω πίσω ή μπροστά
κι όλα αυτά που θέλω ν’ αγαπάω
δε μ’ ανατριχιάζουν πια.
Γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει
κι έχω μείνει με το χέρι απλωμένο.
Τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ,
Θα περιμένω...
Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης,
με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία.
Όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
παθαίνουν αμνησία.
Δεν απορώ ούτε καταλαβαίνω
πώς συνεχίζω να υπάρχω μ’ όλα αυτά.
Θέλω να βγω από δω μέσα κι όμως μένω
σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά.
Γύρω μου το τζάμι έχει σπάσει
κι έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο.
Τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει
Θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ,
Θα περιμένω..
Λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
Με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία.
Όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
παθαίνουν αμνησία
Amnésie
Je n'ai pas le moral, je ne cherche pas, je n'explose pas,
je ne recule pas, ni n'avance
et tout ce que je veux aimer
ne me fait plus frémir.
Tout autour de moi, les ombres sont gelées
et moi je reste la main tendue.
Ce que je voulais faire, je l'ai oublié
Je vais attendre que ça me revienne
Je vais attendre...
Mes yeux fondent à la lumière de la télé,
une mélodie stridente me berce.
Ceux qui passent par le pays du désespoir
subissent l'amnésie.
Je ne doute pas, ni ne comprends
que je continue à exister avec tout ça.
Je veux sortir d'ici et pourtant je reste
dans un brouillard qui engourdit le coeur
Autour de moi la vitre s'est cassé
et moi je reste avec le regard figé.
Ce que je voulais faire, je l'ai oublié.
Je vais attendre que ça me revienne
je vais attendre..
Mes yeux fondent à la lumière de la télé,
une mélodie stridente me berce.
Tous ceux qui passent par le pays du désespoir
subissent l'amnésie.
