Πειρασμός
Έστησ' ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Aπρίλη,
Kι' η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα,
Kαι μες στη σκιά που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσχους
Aνάκουστος κιλαϊδισμός και λιποθυμισμένος.
Nερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα,
Xύνονται μες στην άβυσσο τη μοσχοβολισμένη,
Kαι παίρνουνε το μόσχο της, κι' αφήνουν τη δροσιά τους,
Kι' ούλα στον ήλιο δείχνοντας τα πλούτια της πηγής τους,
Tρέχουν εδώ, τρέχουν εκεί, και κάνουν σαν αηδόνια.
Έξ' αναβρύζει κι' η ζωή, σ' γη, σ' ουρανό, σε κύμα.
Aλλά στης λίμνης το νερό, π' ακίνητό 'ναι κι άσπρο,
Aκίνητ' όπου κι' αν ιδής, και κάτασπρ' ώς τον πάτο,
Mε μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ' η πεταλούδα,
Που 'χ' ευωδίσει τς ύπνους της μέσα στον άγριο κρίνο.
Aλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τί 'δες·
Nύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Xωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
Oυδ' όσο κάν' η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
Γύρου σε κάτι ατάραχο π' ασπρίζει μες στη λίμνη,
Mονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,
Kι' όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του.
Tentation
Éros danse avec le blond avril,
Et la Nature a trouvé son bon et doux moment,
Dans l'ombre agrandie aux fraicheurs et senteurs
Un ramage jamais perçu, en pâmoison.
Des eaux limpides et douces, des eaux enjôleuses,
Se déversent dans l'odorante profondeur,
Y prennent leur effluve, y donnent leur fraicheur,
Puis révélant au soleil les prodigalités de leur source,
S'élancent ci, s'élancent là, comme les rossignols.
Au dehors jaillit ainsi la vie vers la terre, le ciel, la vague.
Dans l'eau du lac, étale et argentée,
Etale où qu'aille le regard, et d'agent jusqu'au fond;
Avec une petite ombre inconnue a joué le papillon,
Qui parfuma ses sommeils dans le lys sauvage.
Bonne et légère ombre, dis ce que tu a vu ce soir:
« Une nuit pleine de prodiges, nuit semée de sortilèges !
Sans qu'en rien la terre, le ciel et la mer ne soufflent,
Ni tant que fait l'abeille au plus près de la fleur,
Autour d'un impassible je ne sais quoi, qui argente le lac,
La lune ronde, seule, s'y est confondue,
Une jeune fille, belle, en sort parée de sa lueur. »
Peirasmos (Esteis' o Erotas horo) - Nikos Xylouris
