Ένα το χελιδόνι
Ένα το χελιδόνι * κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος * θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες * νά 'ναι στους Tροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί * να δίνουν το αίμα τους.
Θέ μου Πρωτομάστορα * μ' έχτισες μέσα στα βουνά
Θέ μου Πρωτομάστορα * μ' έκλεισες μες στη θάλασσα !
Πάρθηκεν από Μάγους * το σώμα του Μαγιού
Το 'χουνε θάψει σ' ένα * μνήμα του πέλαγου
σ' ένα βαθύ πηγάδι * τό 'χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτά * δι κι όλη η Άβυσσος.
Θέ μου Πρωτομάστορα * μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θέ μου Πρωτομάστορα * μύρισες την Ανάσταση !
Σάλεψε σαν το σπέρμα * σε μήτρα σκοτεινή
Το φοβερό της μνήμης * έντομο μες τη γη
Κι όπως δαγκώνει αράχνη * δάγκωσε το φως
Έλαμψαν οι γιαλοί * κι όλο το πέλαγος.
Θέ μου Πρωτομάστορα * μ΄έζωσες τις ακρογιαλές
Θέ μου Πρωτομάστορα * στα βουνά με θεμέλιωσες !
Une hirondelle seule
Une hirondelle seule * et le printemps à son heure
Pour que le soleil revienne * il faut beaucoup de labeur
Il faut des morts par milliers * à pousser à la Roue
Il faut, aussi, que les vivants * donnent leur sang.
Mon Dieu, Maître d'oeuvre * tu m'as érigé dans les montagnes
Mon Dieu, Maître d'oeuvre * tu m'as enclos dans la mer !
Les Mages ont emporté * le corps du mois de Mai
Ils l'ont enseveli dans * une tombe marine
En un puits profond * ils l'ont reclus
L'obscurité s'en est embaumée * et toute entière l'Abysse.
Mon Dieu, Maître d'oeuvre * au milieu des fleurs pascales, Toi aussi
Mon Dieu, Maître d'oeuvre * tu as aspiré la Résurrection !
Comme la semence s'est mue * dans une sombre matrice,
L'effroi de la mémoire * l'insecte dans la terre
Qui, comme mord l'araignée, * a mordu la lumière,
Les rives en furent illuminées * et toute la mer.
Mon Dieu, Maître d'oeuvre * tu m'as ceint de rivages
Mon Dieu, Maître d'oeuvre * tu m'as érigé dans les montagnes.
