Mάνα μου τα κλεφτόπουλα
Μάνα μου τα,
Μάνα μου τα κλεφτόπουλα
Τρώνε και τραγουδάνε,
Άιντε πίνουν και γλεντάνε.
Μα ένα μικρό,
Μα ένα μικρό κλεφτόπουλο
Δεν τρώει, δεν τραγουδάει,
Βάι δεν πίνει δε γλεντάει.
Μόν’ τ’ άρματα,
Μόν τ’ άρματά του κοίταζε,
Του τουφεκιού του λέει:
Γεια σου Κίτσο μου λεβέντη.
Ντουφέκι μου,
Ντουφέκι μου περήφανο
Σπαθί μ' ξεγυμνωμένο,
Μια χαρά ήσουν το καμένο.
Πόσες φορές,
Πόσες φορές με γλίτωσες
Απ’ των εχθρών τα χέρια,
Κι απ’ των Τούρκων τα μαχαίρια.
Oh mère, les p’tits klephtes
Oh ma mère,
Oh ma mère, les p’tits klephtes1
Ils mangent, et ils chantent
Oh, ils boivent et ils festoient
Seul un petit,
Seul un petit klephte
Il ne mange, et il ne chante
Oh il ne boit, ni il ne festoie
Seulement les armes,
Seulement ses armes il regardait
Et à son fusil il dit :
A ta santé, mon Kitso le brave
Oh mon fusil,
Oh mon fier fusil
Oh mon épée dénudée
Tu étais si bien ma pauvre
Combien de fois,
Combien de fois m’as-tu sauvé
Des ennemies des mains
Des Turcs les couteaux
- 1Κλέφτες/klephtes: Brigands de montagne fuyant les Turcs et héros du Soulèvement grec et de l'Indépendance en 1821.