(1995)
du groupe Ypogia Refmata
(υπόγεια ρευματα - courants souterrains)
https://www.youtube.com/watch?v=3lTAwk5…
Οι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή
Οι φίλοι μου φώτα κινδύνου στο σκοτάδι
Μόνοι σαν δέντρα των κορφών, σαν προσευχή
Παιδιά που δε γυρίζουνε στο σπίτι τους το βράδυ
Οι πιο πολλοί λατρεύουν τις αργίες
μα οι φίλοι μου μισούν τις Κυριακές
Κρύβονται πίσω από τα φώτα στο λιμάνι
βάζουν φωτιές, βάζουν φωτιές
Σ’ αρπάζει από τα μαλλιά η ασημένια σφήκα
βραδιές, βραδιές και σε τινάζει πάνω
Έκανα δρόμο να σε δω μα δε σε βρήκα
στέκω στις μύτες των ποδιών, μα δε σε φτάνω
Κακή εποχή, κακές στιγμές μου φέρνει
Χώμα μυρίζω, μωβ σκιές, βλέπω θαμπά
Σαν ένα σαπιοκάραβο που στα ρηχά ξεσέρνει
Σαν του Ιούδα φίλημα θα φύγω μακριά
Ξέρεις πώς είναι να διαβάζεις στο σκοτάδι
Ξέρεις πώς είναι να δακρύζεις στα κρυφά
Φώτα της πόλης και μεγάλοι άδειοι δρόμοι
Τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά
*
mes amis sont des cris dans le silence
mes amis des feux de danger dans l'obscurité
ils prient alors seuls sur la cime des arbres
des mecs qui ne rentrent pas la nuit à la maison
la plupart des gens adorent les jours fériés
mais mes amis détestent les dimanches
ils se cachent derrière les lumières du port
ils mettent le feu, ils mettent le feu
la guêpe d'argent te saisit par les cheveux
elle t'agite en l'air en soirée
j'ai fait du chemin pour te voir, je ne t'ai pas trouvé
je m'appuie sur la pointe des pieds, je ne t'atteins pas
viennent alors le mauvais temps et les mauvais moments
je sens la terre, des ombres mauves, je vois terne
comme un rafiot pourri qui se traîne en eaux peu profondes
je m'en irai après le baiser de Judas
sais tu comment c'est de marcher dans l'obscurité
sais tu comment c'est de pleurer en cachette
lumières de la ville, les grandes artères désertes
les rêves des dimanches coûtent cher