[i][center] [b][u][center] Το πάρσιμο τ΄ Αναπλιού [/center][/u][/b]
[center] (9 Ιουλίου 1715) [/center]
Νά΄ μουν πουλί ν' αγνάντευα της Πόλης την αρμάδα
Πώς αρμενίζει κι έρχεται και πρίμα κατεβαίνει.
Εμπρός πάγουν τα κάτεργα και πίσω τα ντελίνια
Στη μέση ο Αλή μπέης με μια χρυσή φρεγάδα.
Έχει και στα καφάσια της τρεις πεντάμορφες κόρες
Η μιά βαρεί τον ταμπουρά, η άλλη το τσιβούρι,
Η τρίτη η καλήτερη λέγει όμορφο τραγούδι:
— Όλα τα κάστρα χαίρονται κι όλα βαρούν παιγνίδια.
Τ' Ανάπλι κι η Μονομπασιά κάθουνται μαραμένα.
Ανάπλι για δε χαίρεσαι για δε βαρείς παιγνίδια ;
- Το τι καλό ΄ χω να χαρώ παιγνίδια να βαρέσω ;
Μένα Τουρκιά με πλάκωσε στεριά και του πελάγου,
Μεριά με δέρν ' η θάλασσα μεριά σαροτζαγλίδες;
Κι από ΄ ξω ο Γιανιτσάραγας ρίχνει και με γκρεμίζει.
- Ανάπλι δόσε τα κλειδιά Ανάπλι παραδόσου.
- Τιγάρις είμαι Νέπαχτος, Άγια Μαύρα πουτάνα ;
Εγώ είμ' Ανάπλι ξακουστό Ανάπλι ξακουσμένο,
Θα πάγ ' το αίμα ποταμός και τα κουφάρια πύργος.
Γερούσι κάμν ' η Αρβανιτιά μ ' αυτούς τους Γενιτσάρους
Κι αυτός ο Γενιτσάραγας μοιρολογεί και λέγει:
- Τα παληκάρια τ' Αναπλιού οι όμορφες της χώρας,
Που δεν καταδεχόντανε τη γη γιά να πατήσουν
Και τώρα καταντήσανε σκλάβοι στους Αρβανίτες !
Δε κλαίν ' οι μαύροι τη σκλαβιά που πάνε σκλαβωμένοι,
Μόν' κλαίνε τον ξεχωρισμό που θέλει ξεχωρίσουν.
Χωρίζ,' η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα,
Χωρίζει κι έν ' ανδρόγυνο το πόλυαγαπημένο.
Η κόρη πάγ ΄στην Τσαμουργιά κι ο νιός κατά την Πόλη.
Πάγει και ένας Τάταρης μ' εννιά παιδιά δεμένα.
[b][u][center]La prise d'Anapli[/center][/u][/b]
[center](9 juillet 1715)[/center]
Que n'étais-je oiseau pour regarder, au loin, la flotte de Constantinople,
Qui manœuvre, et vogue sous le vent.
Devant vont les galères, derrière les gabarres,
Et au milieu, Ali béÿ sur une frégate d'or.
Il y a aussi, aux contrevents, trois toutes belles filles,
L'une joue du tambourin, l'autre d'un luth aux nombreuses cordes,
la troisième la meilleure chante une belle chanson.
- Tous les forts sont en liesse, et tirent des salves.
Anapli et Monembassia restent contristés.
- « Anapli pourquoi n'es-tu en liesse, ne tires-tu pas de salves ?
- Quel bon événement aurais-je pour des salves ?
Les Turcs m'assaillent, par terre et par mer,
D'un côté me combat la flotte, de l'autre l'artillerie,
Et l'aga des janissaires me pilonne et me détruit.
- Anapli donne les clés, Anapli rends-toi.
- Serais-je, par hasard, Népacte, ou Hagia Mavra la prostituée ?
Je suis Anapli le fameux, Anapli le renommé,
Le sang coulera à flots, et les cadavres en tas hauts comme des tours. »
Les Albanais donnent l'assaut avec les Janissaires.
L'aga des janissaires chante une mélopée funèbre:
« Les pallikares d'Anapli et les belles du pays
Qui ne consentaient à mettre le pied à terre,
Sont maintenant esclaves des Albanais !
Les malheureux ne se plaignent pas de l'esclavage
Mais se plaignent des séparations.
La mère est séparée de l'enfant, et l'enfant séparé de la mère.
Séparé aussi un couple très aimant,
La femme part pour la Tchamourie, le mari pour Constantinople.
Un Tartare s'en va avec neuf enfants chargés de liens.
Anapli : Nafplion'-Nauplie
Népacte : Nafpaktos-Naupacte et Lépante
Hagia Mavra : Sainte Maure-Leucade
Tchamourie (ou Tsamourie) : cantons d'Épire, aux habitants « turco-albanais »
mahométans ( les Tsames, qui ne furent pas soumis à l'échange forcé de populations du traité de Lausanne). La danse-ronde des Epirotes est le « tsamiko ». La majorité d'entre eux sont partis en Épire du nord. [/center][/i]