[i][center] [b][u][center]Το μάθημα της χαραυγής[/center][/u][/b]
Με το κόκκινο φίδι που γεννιέται στο αίμα τους
με τη διπλή φλογέρα που κοιμάται στο βλέμμα τους
τα παιδιά σας θα μεγαλώσουν κι αυτά
θα τινάξουν το βαρύ χαλινάρι να εμποδίζει το όνειρό σας
θα παρατήσουν τους χορούς και τα παιχνίδια στα τρυφερά λαγκάδια
και θα περάσουν σιωπηλοί μαρμαροτράχηλοι τις ατσαλένιες πόρτες
να πλημμυρίσουν τη γερασμένη σας πολιτεία
και τ’ αγέρωχα παλικάρια μεθυσμένα από το αίμα της χαραυγής
θα τιναχτούν να γιορτάσουν το ξύπνημά τους
να τραγουδήσουν με τη δική σας φωνή ένα δικό τους αστέρι
ν’ αγναντέψουν με τα δικά σας βλέμματα ένα δικό τους ήλιο
να κοιμηθούν με το δικό σας ύπνο ένα λαφρύτερο ύπνο
και θάρθουν αστροντυμένοι
όπως έρχεται το φεγγάρι να λιώσει στην αμασχάλη του βουνού
και θάρθουν ηλιολουσμένοι
όπως έρχεται το μαχαίρι αστραφτερό να βρει το κοιμισμένο χέρι
και θάρθουν ανεμοπόδαροι θαλασσοφιλημένοι
να τινάξουν στη μαραμένη σας αγκαλιά τη ζωντανή τους αγάπη.
[b][u]La leçon de l'aube[/u][/b]
Avec le rouge serpent qui naît de leur sang,
Avec la double flûte dormante dans leur regard,
Vos enfants, eux aussi, grandiront,
Ils rejetteront la lourde bride qui entravera vos rêves,
Ils délaisseront danses et jeux aux frais vallons
Et franchiront, la nuque comme de marbre, les portes d'acier,
Ils inonderont votre ville vieillie
Et, altiers gaillards ivres du sang de l'aube
Ils s'élanceront, fêtant leur éveil,
Ils chanteront, avec votre voix, leur étoile du matin
Pour regarder, avec votre regard, un soleil qui leur appartient
Pour dormir, avec votre sommeil, d'un plus léger sommeil,
Et viendront, vêtus d'étoiles,
Comme la lune se fondre dans l'aisselle de la montagne,
Et ils viendront, ruisselants de soleil,
Comme le fulgurant couteau trouve la paume endormie,
Et ils viendront, avec des pieds de rafale, embrassés par la mer,
Projeter dans votre embrassement flétri, leur amour vivant. [/center][/i]