Σπάσμένο καράβι, Γιάννη Σκαρίμπα ποίημα, 1936

[i] [center] [b][u]Σπάσμένο καράβι[/u][/b]

Σπάσμένο καράβι νάμαι πέρα , βαθιά
- έτσι νάμαι -

με χώρις κατάρτια , με χώρις πανιά
να κοιμάμαι .

Νάν' αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω ,

με κουφάρι γυρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω .

Νάν' η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
- έτσι νάναι -

και τα βράχια κατάπληχτα και τ' αστέρια μακριά
να κυττάνε ...

Δίχως χτύπο οι ώρες . και οι μέρες θλιβές
- δίχως χάρη -

κι' έτσι κούφιο κι ακίνητο μεσ' σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι .
.............................................................
Έτσι νάμαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό
- έτσι νάμαι -

σ' αμμουδιά πεθαμένη και σε κούφιο νερό ,
να κοιμάμαι....
[/center][/i]