(1996)
https://www.youtube.com/watch?v=sH-q7uQ…
Δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια
Σα να `ταν όλα ψέματα στάχτες κι αποκαΐδια
Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με χτυπάει αέρας
Να ’χω το νου μου αδειανό
Να ’χω και πρίμο τον καιρό
Δε θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει
Δε χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσει
Θέλω να `ρθεις και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμε
Πως νιώθουμε παράφορα
Πως ζούμε έτσι αδιάφορα
Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια
Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά
τα χρόνια μένουν άδεια
Θέλω να φύγεις να σωθείς να πάψεις να γκρινιάζεις
Να ξεχαστείς στη διαδρομή ποιος ήσουν και πώς μοιάζεις
Έτσι θα σ’ αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο
Σα μια γυναίκα μακρινή
Που αγάπησα πριν φύγω
Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια
Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά
τα χρόνια μένουν άδεια
*
je ne veux plus ressasser sans cesse le passé
tout n'était que mensonges, cendres et braises
je veux les fenêtres ouvertes
pour que le vent me frappe
pour que je fasse le vide dans mes pensées
pour que le temps soit mon primo
(primo, première voix aigüe du choeur)
je ne veux pas que tu me parles de ton vécu
le monde ne s'effondre pas si la vitre se fissure
viens me trouver afin que l'on parle posément
de notre ressenti pour la passion
de notre vie si désinvolte
je ne veux pas te chagriner
les dimanches soirs
sans cette obscurité nocturne
les années restent vides
je veux
que tu partes pour ton salut
que tu cesses de te plaindre
que t'oublie en chemin
qui tu étais et à quoi tu ressembles
ainsi je vais t'aimer beaucoup et te voir peu
comme une femme distante
que j'ai aimée avant de partir
je ne veux pas te chagriner
les dimanches soirs
sans cette obscurité nocturne
les années restent vides