[i][center] [b][u]Περιστατικὰ Γ´[/u][/b]
Χωρὶς χρῶμα, χωρὶς σῶμα
τούτη ἡ ἀγάπη ποὺ πηγαίνει
σκορπισμένη, μαζεμένη,
σκορπισμένη πάλι-πάλι,
κι ὅμως σφύζει κι ὅμως πάλλει
στὴ δαγκωματιὰ τοῦ μήλου
στὴ χαραγματιὰ τοῦ σύκου
σ᾿ ἕνα βυσσινὶ κεράσι
σὲ μιὰ ρώγα ἀπὸ ροδίτη
τόση ἀνάερη Ἀφροδίτη,
θὰ διψάσει θὰ κεράσει
ἕνα στόμα κι ἄλλο στόμα
χωρὶς χρῶμα, χωρὶς σῶμα
[b][u]Circonstance III[/u][/b]
Sans couleur, sans corps
Cet amour qui va,
Dispersé, rassemblé,
Dispersé encore et encore,
Et qui pourtant est généreux et qui pourtant palpite
Là où est la morsure de la pomme
Là où est la strie de la figue
Sur une cerise-griotte
Sur un grain de raisin rose
Telle une aèrienne Aphrodite,
Il sera assoiffé, il versera à boire
A une bouche et à une autre
Sans couleur, sans corps[/center]s.[/i]