[i][center] [b][u]Πάρθεν η Ρωμανία[/u][/b]
Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλιν,
ουδέ στ' αμπέλια΄κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια
επήγεν και ν΄εκόνεψεν΄κει στου Ηλί' τον κάστρον
Εσείξεν τ' έναν το φτερόν στο αίμαν βουτεμένον
εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον
Ατό κανείς κι ανέγνωσεν ουδ' ο μητροπολίτης
έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει
Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγεί, σίτε κρούει την καρδίαν
Αλί εμάς και βάϊ εμάς, πάρθεν η Ρωμανία
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγ΄νε τα μοναστήρια
κι Άϊ Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται
Μην κλαίς, μην κλαίς Άϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι
Η Ρωμανία πέρασεν η Ρωμανία 'πάρθεν.
Η Ρωμανιά κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.
[b][u]La Romanie est prise.[/u][/b]
Un oiseau, un bon oiseau quitta Constantinople
Ni sur les vignes ne se percha et ni dans les jardins.
Il alla se percher, là-bas, au castel du Soleil.
Il secoua une aile, trempée dans le sang,
Il secoua l'autre aile, porteuse d'un écrit:
Personne ne le lut, pas même le métropolite.
Et un enfant, un bon enfant, vient le lire.
Il pleure en le lisant, et que tremble son cœur.
« Hélas pour nous! Malheur sur nous! la Romanie est prise! »
Se lamentent les églises, pleurent les monastères,
Et Saint Jean le Chrysostome pleure et se bastonne.
« Ne pleure pas, ne pleure pas, mon Saint Jean, ne te couvre de coups!
La Romanie s'en est allée, la Romanie est prise! »
La Romanie, même en allée, fleurit et fleurira encore. [/center]
ΝΒ. La Romanie correspond, peu ou prou, à l'état byzantin, la Roumélie. Constantinople en était la capitale et le symbole ("Deuxième Rome")[/i]