[i][center] [b][u]Ο ήλιος του απογεύματος[/u][/b]
Την κάμαρην αυτή, πόσο καλά την ξέρω.
Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κ' η πλαγινή
για εμπορικά γραφεία. Όλο το σπίτι έγινε
γραφεία μεσιτών, κ' εμπόρων, κ' Εταιρείες.
Ά η κάμαρη αυτή, τι γνώριμη που είναι.
Κοντά στην πόρτα εδώ ήταν ο καναπές,
κ' εμπρός του ένα τουρκικό χαλί·
σιμά το ράφι με δυο βάζα κίτρινα.
Δεξιά· όχι, αντικρύ, ένα ντολάπι με καθρέφτη.
Στη μέση το τραπέζι όπου έγραφε·
κ' οι τρεις μεγάλες ψάθινες καρέγλες.
Πλάϊ στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι
που αγαπηθήκαμε τόσες φορές.
Θα βρίσκονται ακόμη τα καϋμένα πουθενά.
Πλάϊ στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι·
ο ήλιος του απογεύματος τώφθανε ως τα μισά.
... Απόγευμα η ώρα τέσσερες, είχαμε χωρισθεί
για μια εβδομάδα μόνο... Αλλοίμονον,
η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή.
[b][u]Le soleil d'après-midi.[/u][/b]
Cette chambre, comme je le connais bien.
Maintenant elle est louée, comme celle d'à côté,
À des officines commerciales. Tout le bâtiment est devenu
Celui de cabinets de courtiers, de commerçants, et de Sociétés.
Ah, cette chambre, comme je la connais bien.
Là, près de la porte, était le canapé,
Et, devant, un tapis de Turquie ;
À côté l'étagère avec deux vases ocres.
À droite ; non, en face, une armoire avec glace.
Au milieu, la table où il écrivait ;
Et les trois grandes chaises paillées.
Près de la fenêtre était le lit
Où nous nous aimâmes tant de fois.
Ces pauvres choses doivent encore se trouver quelque part.
Près de la fenêtre était le lit;
Le soleil de l'après-midi lui arrivait à moitié.
… A quatre heures de l'après-midi, nous nous étions séparés,
Seulement pour une semaine ... Hélas,
Cette semaine est devenue toujours. [/center][/i]