[i][center] [b][u][center]Κεριά[/center][/u][/b]
Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·
τα πιό κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
[b][u][center]Cierges[/center][/u][/b]
Les jours de l'avenir se tiennent devant nous
Commune une rangée de bougies allumées
Bougies dorées, chaudes et animées.
Les jours passés restent en arrière,
Triste rangée de cierges éteints,
Les plus proches fument encore,
Cierges refroidis, fondus et penchés.
Je ne veux les regarder, leur configuration m'attriste,
Et me rend triste aussi de me souvenir de leur première flamme.
Je regarde, vers l'avant, mes bougies allumées.
Je ne veux me retourner, pour ne voir et trembler
Combien vite la sombre rangée s'allonge,
Combien vite se multiplient les cierges éteints. [/center][/i]