[i][center] [b][u]Η μυρτιά[/u][/b]
Είχα μια θάλασσα στο νού
κι ένα περβόλι τ΄ουρανού
την ώρα που άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά.
Στα παραθύρια τα πλατιά
χαμογελούσε μιά μυρτιά
κουράστηκα να περπατώ
και τη ρωτώ και τη ρωτώ.
Πες μου μυρτιά να σε χαρώ
που θα ΄βρω χώμα και νερό
να ξαναχτίσω μια φωλιά
γιά της αγάπης τα πουλιά.
Στα παραθύρια τα πλατιά
είδα και δάκρυσε η μυρτιά
την ώρα που άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά.
[b][u]Le myrte[/u][/b]
J'avais en tête une mer
Et un jardin céleste
A l'heure où je hissais les voiles
Pour le quartier d'en haut.
Aux fenêtres larges
Souriait un myrte
Et lassé de marcher
Lui demande et redemande.
Dis moi, myrte, je te prie
Où trouver de la terre et de l'eau
Pour refaçonner un nid
Pour les oiseaux de l'amour.
Aux larges fenêtres
J'ai vu le myrte verser une larme
Alors que je hissais les voiles
Pour le quartier d'en haut.
[/center][/i]