Aller au contenu principal

Χιόνι, Βαρβιτσιώτη ποίημα. Neige, poème de Varvitsiôtis.

Profile picture for user efthymiouthomas
Submitted by efthymiouthomas on

[i][center] [b][u]Χιόνι[/u][/b]

Εκεί ψηλά δεν υπάρχει κανένας
Μακριά σημαίνουν καμπάνες

'Εξω η νύχτα παραμονεύει
Γεμάτη φυλλώματα
Ορθάνοιχτα μάτια
Εχθρικούς καθρέφτες.

Νεκρά τα πλοία μες στην ομίχλη

Η σιωπή μια πληγή δίχως όνομα

Το δάσος βελούδινο
Μια παιδούλα κοιμάται στον ίσκιο του
Απ' την ανάσα της
Γεννιούνται αδιάκοπα
Άστρα λευκά.

[b][u]Neige[/u][/b]

Là-haut il n'y a personne
Au loin retentissent des cloches

Dehors veille la nuit
Emplie de feuillages
D'yeux grands ouverts
Hostiles miroirs.

Navires trépassés dans le brouillard

Le silence, malédiction sans nom

La forêt velouteuse
Une petite fille dort dans son ombre
De sa respiration
Naissent sans cesse
De blanches étoiles. [/center][/i]

0
0
No votes have been submitted yet.