par Βήτα πεις (Vita Pis, dis en second)
https://www.youtube.com/watch?v=HWihffx…
Κάθε φορά που χάνομαι μέσα σε σκέψεις
τρελαίνομαι
Όχι πως με ενοχλεί όχι
Απλά στο χαρτί ξεσπάω
Δεν είναι ωραία, γελάω σπάνια τελευταία
Δεν κοιμάμαι καλά
Δεν έχω να σου πω τα νέα μου
Έχω χαθεί με την παρέα μου
Και νιώθω κάπως, νιώθω πάγος
Να σπάσω περιμένω πάντως
Είναι μυστήρια η χώρα των δακρύων
Την επισκέπτομαι, αυτό είναι δικό μου μείον
Κάτι γίνεται, καθυστερώ και χάνω πτήσεις
κι άθελά μου στήνω την αγάπη στις αφίξεις
Κλείνομαι στον εαυτό μου, στην απομόνωση
Μαζεύω στην καρδιά μου δυνάμεις για μεταμόρφωση
Έμαθα να δίνω την αγάπη μην φοβάσαι
Εκεί θα είμαι αν με χρειαστείς να το θυμάσαι
Δεν υποκρίθηκα ποτέ δεν παίζω ρόλους
Δεν παίζω με συναισθήματα και έχω λόγους
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω
βαδίζω σε δρόμους και σβήνω φόβους
Δεν υποκρίθηκα ποτέ να το θυμάσαι
Θα μείνω δίπλα σου φτάνει κοντά μου να 'σαι
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω
βαδίζω σε δρόμους για να μην φοβάσαι
Αφήνω τόπο, σ' αγαπώ στην άκρη
Μεγάλωσα με αξίες
Όσοι με θέλουνε και δίνουν αγάπη
κάθονται δίπλα μου για να περάσουμε δυσκολίες
Να μαζέψουμε δυνάμεις, να πεθάνουν οι φοβίες
Γυρεύω έρωτα, καυτές αγκαλιές, φιλιά
Μην μου γαμάτε την καρδιά είμαι παιδί ακόμα
Οι φίλοι μου που νοιάζονται αληθινά είναι λίγοι
κι έχω χαρεί μαζί τους κάθε πιώμα
Κάθε βόλτα στην Αθήνα, κάθε γκολ, κάθε ρίμα,
κάθε συμβουλή που πήρα κι έδωσα σε κάθε βήμα
Είμαι ο Χρήστος κι εγώ τα λέω χύμα
κι αν με προδώσατε, σκεφτείτε το είναι κρίμα
Δεν υποκρίθηκα ποτέ δεν παίζω ρόλους
Δεν παίζω με συναισθήματα και έχω λόγους
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω
βαδίζω σε δρόμους και σβήνω φόβους
Δεν υποκρίθηκα ποτέ να το θυμάσαι
Θα μείνω δίπλα σου φτάνει κοντά μου να 'σαι
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω
βαδίζω σε δρόμους για να μην φοβάσαι
Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι δε με σέβονται σαν άνθρωπο
Άσε τους Βήτα πεις και τον Άσαρκο
Έχω την έννοια οικογένεια σημαία
Όχι την πατρίδα μου γαμώ τη νεολαία
που `χει χαθεί σε διευθύνσεις ηλεκτρονικές
Ανθρώπινες παγωμένες μηχανές καταντήσατε
Ό,τι σιχαθήκατε γίνατε
Κάπου χαθήκατε τον γυρισμό δεν βρήκατε
Αναρωτιέμαι πρέπει να στεναχωριέμαι;
Έχω πληγές από σας και δεν ξεχνιέμαι
Μωρό μου χάθηκες, φίλε μου χάθηκες
Ό,τι νιώθω γράφω συγγνώμη μα δεν κρατιέμαι
«Αυτό το κομμάτι, ηχογραφήθηκε σε δύσκολες ημέρες
Ξέρω ποιοι άνθρωπο είναι δίπλα μου
Τους σέβομαι, τους αγαπώ τους εκτιμώ και αυτοί επίσης
Οι υπόλοιποι πούλο...»
Δεν υποκρίθηκα ποτέ δεν παίζω ρόλους
Δεν παίζω με συναισθήματα και έχω λόγους
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω
βαδίζω σε δρόμους και σβήνω φόβους
Δεν υποκρίθηκα ποτέ να το θυμάσαι
Θα μείνω δίπλα σου φτάνει κοντά μου να 'σαι
Κάθε φορά που χάνομαι γυρίζω πίσω
βαδίζω σε δρόμους για να μην φοβάσαι
*
je me perds chaque fois dans mes pensées
à en devenir fou
ça me dérange pas
je m'éclate simplement sur le papier
ce n'est pas agréable, c'est rare que je rigole ces temps ci
je ne dors pas bien
je ne dois pas te donner de mes nouvelles
j'ai perdu mes amis
et de toute façon je me sens de glace
de toute façon, j'attends d'éclater
le pays des larmes se compose de mystères
je le visite, ce n'est pas à mon avantage
quelque chose se passe, je m'y attarde pour rater les vols
j'attends sans le vouloir l'amour à chaque arrivée
je me replie, je m'isole
je crois aux forces qui transforment le coeur
j'ai appris à donner de l'amour, n'aie crainte
rappelle toi que je suis toujours là quand tu en as besoin
je n'ai jamais prétendu, je ne joue pas un rôle
pour des raisons personnelles, je ne joue pas avec les sentiments
chaque fois que je me perds, je reviens
je marche en rue, j'efface les craintes
je n'ai jamais prétendu, souviens toi en
je reste à tes côtés, ça me suffit que tu sois près de moi
chaque fois que je me perds, je reviens
Je marche en rue, n'aie pas peur
je laisse de la place, je t'aime à l'extrême
j'ai grandi avec des valeurs
ceux qui me veulent donnent de l'amour
sont assis à côté de moi pour passer les difficultés
pour rassembler les forces afin de faire mourir les phobies
je cherche l'amour, les étreintes ardentes, les baisers
ne fous pas en l'air mon cœur, je suis encore un enfant
Mes amis qui veillent vraiment sur moi sont rares
je me réjouis avec eux à chaque beuverie, à chaque promenade à Athènes, à chaque but, à chaque rime, à chaque conseil reçu ou donné, à chaque pas
je suis Christos , je le dis en vrac
tu me trahis, pense que c'est dommage
je n'ai jamais prétendu, je ne joue pas un rôle
pour des raisons personnelles, je ne joue pas avec les sentiments
chaque fois que je me perds, je reviens
je marche en rue, j'efface les craintes
je n'ai jamais prétendu, souviens toi en
je reste à tes côtés, ça me suffit que tu sois près de moi
chaque fois que je me perds, je reviens
Je marche en rue, n'aie pas peur
j'ai l'impression que certains ne me respectent pas en tant que personne
laisse les Vita Pis ( Βήτα πεις, dis en second ) et l'Asarko ( Άσαρκο, le décharné), je sais le sens de la famille
et non celui de la patrie baisant la jeunesse
elle qui s'est perdue dans les adresses électroniques
vous êtes devenus des froids automates humains
vous êtes devenus ce que vous détestez le plus
vous vous êtes égarés sans retour possible
je me demande si je dois me tracasser
je n'oublie pas que j'ai des blessures dues à vous
my babe tu t'es perdue
my friend tu t'es perdu
je ne me tiens pas à ce que je ressens
lorsque j'écris pardon
ce morceau a été enregistré en des jours difficiles
je connais les personnes se tenant à mes côtés
je les respecte, les aime, les estime
et c'est réciproque
les autres des poules mouillées...
je n'ai jamais prétendu, je ne joue pas un rôle
pour des raisons personnelles, je ne joue pas avec les sentiments
chaque fois que je me perds, je reviens
je marche en rue, j'efface les craintes
je n'ai jamais prétendu, souviens toi en
je reste à tes côtés, ça me suffit que tu sois près de moi
chaque fois que je me perds, je reviens
Je marche en rue, n'aie pas peur