Παλιό τραγούδι αγάπης από την Πυλαία Θεσσαλονίκης.
Στην πόρτα του Σαλονικιού
Στην Πόρτα του Σαλονικιού, κάθεται ένας Γιανίτσαρος
βάσταγε και στα χέρια του μαλαματένιο ταμπουρά
μαλαματένιο ταμπουρά, γιε μ' το βαστά, γιε μ' και το λαλάει
- Κόρη μου Θεσσαλονικιά, 'πο 'χεις αράδα τα φλουριά
Έδωσα όρκο στην αυλή, πώς θα σε πάρω το φιλί
- Βρε Αρβανίτη, βρε σκυλί δε σε το δίνω το φιλί
Έχω άντρα ταξιδευτή και έμμορφο πραματευτή
Στην Αλεξάνδρεια το πουλεί και καζαντίζει το φλουρί
Στην Πόρτα του Σαλονικού κάθεται ένας Γιανίτσαρος
Στην πόρτα του Σαλονικιού
Στην Πόρτα του Σαλονικιού, κάθεται ένας Γιανίτσαρος
βάσταγε και στα χέρια του μαλαματένιο ταμπουρά
μαλαματένιο ταμπουρά, γιε μ' το βαστά, γιε μ' και το λαλάει
- Κόρη μου Θεσσαλονικιά, 'πο 'χεις αράδα τα φλουριά
Έδωσα όρκο στην αυλή, πώς θα σε πάρω το φιλί
- Βρε Αρβανίτη, βρε σκυλί δε σε το δίνω το φιλί
Έχω άντρα ταξιδευτή και έμμορφο πραματευτή
Στην Αλεξάνδρεια το πουλεί και καζαντίζει το φλουρί
Στην Πόρτα του Σαλονικού κάθεται ένας Γιανίτσαρος