Tο τραγούδι της Παπαλάμπραινας που διηγείται τις κακοτυχίες του παπά-Λάμπρου, θύμα των ληστών που μαστίζεται Ελλάδα στις δεκαετίες μετά την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους στις αρχές του 19ου αιώνα, τραγουδιέται και χορεύεται κυρίως στην ηπειρωτική Ελλάδα. Θεσσαλία, Πελοπόννησος, Ήπειρος και Ρούμελη (Στερεά Ελλάδα) ανταγωνίζονται διαφιλονικούν την προέλευση του τραγουδιού. Ο καθένας το έχει για δικό του. Η εκδοχή όμως των Μωραϊτών (Πελοπόννησος) φαίνεται να επικρατεί. Ωστόσο, κανένας δεν χορεύει τσάμικο στην Πελοπόννησο αλλά καλαματιανό.

Ένα τραγούδι σαν θρήνος που συναντάμε σε διαφορετικές παραλλαγές ανάλογα τις περιοχές της Ελλάδας αλλά ακούγεται κυρίως στη Μακεδονία. Αν και τραγουδιέται την πρώτη ημέρα του Πάσχα, αναφέρεται στην περίοδο πριν την Ανάσταση, όταν η θλίψη της Παναγίας είναι μεγάλη ενώπιον του Εσταυρωμένου. Η Μητέρα που κλαίει ενώ τα κορίτσια πηγαίνουν στο χορό είναι η σταθερά όλων των παραλλαγών.