Το τραγούδι αυτό του Νίκου Βέρτη δεν είναι δυσάρεστο στην ακουή αλλά από εκεί να πούμε ότι είναι και απόλυτο αριστούργημα, όπως γράφουν όλα αυτά τα blogs που παπαγαλίζουν το δελτίο τύπου του εκδότη, η απόσταση είναι μεγάλη. Εν πάσει περιπτώσει, δεν είναι το είδος μουσικής που θα έρθει στο μυαλό μας προκειμένου να ανακοινώσουμε ότι είμαστε ερωτευμένοι. Ο ίδιος ο Βέρτης δίνει την εντύπωση ότι βαριέται (όχι βέβαια λόγω του βαριά ερωτευμένος) και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θέλει να «χαθεί στα μάτια» της ερωμένς του «χωρίς να ξέρει το  γιατί».

Διασκευή για κιθάρα από το Δημήτρη Μουστακίδη του κλασικού πλέον τραγουδιού του Μανώλη Χιώτη στο οποίο τότε (το 1956), στην πρώτη του εκτέλεση, ο Χιώτης πρωτοστατούσε παίζοντας ηλεκτρική κιθάρα σε ελληνικό λαϊκό τραγούδι.