Ερωτικό τραγούδι όπου η ανοιξιάτικη φύση συνοδεύει και συμμετέχει στα συναισθήματα του κλέφτη του Παρνασσού.
Παίρνουν ν' ανθίσουν τα κλαδιά
Παίρνουν ν' ανθίσουν τα κλαδιά κ' η πάχνη δεν τ' αφήνει,
θέλω κ' εγώ να σ' αρνηθώ κι ο πόνος δε μ' αφήνει.
Σαν παίρνης τον κατήφορο, την άκρη το ποτάμι,
με το πλατύ πουκάμισο, με τ΄άσπρο σου ποδάρι,
χαμήλωσε την μπόλια σου και σκέπασε τα φρύδια,
να μη φανούνε τα φιλιά, να μη σε καταλάβουν,
και σε ζηλέυσουν τα πουλιά, της άνοιξης τ΄αηδόνια.
Σύρε και πες της μάννας σου, να μη σε καταρειέται,
τι θα την κάμνω πεθερά, τι θα την κάμνω μάννα.
Άιντε και βάλε τ΄άρματα, κι έλα στην Κρύα Βρύση,
να περπατάμε στα βουνά, στης Λιάκουρας τα χιόνια,
να σαι τς΄αυγούλας η δροσιά και του Μαιού η πάχνη,
και μέσα στο λημέρι μου να λάμπης σαν την Πούλια.
Ερωτικό τραγούδι όπου η ανοιξιάτικη φύση συνοδεύει και συμμετέχει στα συναισθήματα του κλέφτη του Παρνασσού με τη ψηλότερη κορυφή, τη Λικούρα 2457μ. Παραλλαγές του τραγουδιού συναντώνται στη Ήπειρο, Θεσσαλία, Κεντρική Ελλάδα και Πελοπόννησο, στις οποίες φορές το όνομα της Λιακούρας αντικαθίσταται με κάποια τοπική κορυφή.
Θέλουν ν' ανθίσουν τα κλαριά - Αμαλία Καρζή
Θέλουν ν' ανθίσουν τα κλαριά - Θύμιος Αναγνώστου
