Είχε μιαν απλή καρδιά
και τον λέγαν Γιάννη
Κάθε που 'πεφτε η βραδιά,
βγαίναμε σεργιάνι
στον γαλάζιο ουρανό,
Θεέ μου, πώς πονώ
Τον φωνάζανε τρελό
κάτι καλοπαίδια
Του κρεμάγαν' στο λαιμό
άδεια τενεκέδια
και τον δέρναν στο στενό,
Θεέ μου, πώς πονώ
Η απλή του η καρδιά
πιά δε θα στενάζει.
Του την κλέψαν τα παιδιά,
γιά να κάνουν χάζι
μιά βραδιά στην Αχαρνώ.
Θεέ μου, πώς πονώ
Il avait un cœur simple,
on l'appelait Yiannis
Chaque fois que le soir tombait,
nous partions en balade,
sous le ciel bleu,
Mon Dieu, que je souffre !
Quelques gommeux
le traitaient de fou,
Ils suspendaient à son cou
des boites de conserve,
et le tabassaient dans l'impasse,
Mon Dieu, que je souffre !
Son cœur simple
ne gémira plus,
Il lui a été volé par les adolescents,
pour s'amuser,
un soir, avenue Acharnôn.
Mon Dieu, que je souffre !