Εγώ είμαι πάλι,
που σε ζητώ
μέσα στην κάπνα και την ζάλη,
που σε καλώ
μα δεν μ ’ακούς ούτε για λίγο,
λες ότι σε πνίγω
μα δεν ξέρω πως να φύγω.
Εγώ είμαι πάλι,
να αλλάζω κρύες αγκαλιές
και όπου με βγάλει,
και να μετρώ τις ενοχές
που μου ’χεις επιβάλλει,
τα σ’ αγαπώ που σου χρωστώ,
και δεν στο κρύβω,
εγώ είμαι πάλι…
Αν είσαι έρωτας θα ξέρεις τι να κάνεις
θα νοιώσεις πόσο μ’ αδικείς και ότι με χάνεις.
Αν είσαι έρωτας θα αλλάξεις για ένα βράδυ
πόσο να αντέξω να σε ψάχνω στο σκοτάδι.
Εγώ είμαι πάλι,
να στέκομαι με υπομονή
στον ίδιο χώρο,
να σου ζητώ λίγη ανθρωπιά
σαν να ’ναι δώρο,
λάθη να σβήσεις
και ξανά να μ’ αγαπήσεις.
Εγώ είμαι πάλι,
να αλλάζω κρύες αγκαλιές
και όπου με βγάλει,
και να μετρώ τις ενοχές
που μου ’χεις επιβάλλει
τα σ’ αγαπώ που σου χρωστώ,
και δεν στο κρύβω,
εγώ είμαι πάλι…
Αν είσαι έρωτας θα ξέρεις τι να κάνεις
θα νοιώσεις πόσο μ’ αδικείς και ότι με χάνεις.
Αν είσαι έρωτας θα αλλάξεις για ένα βράδυ
πόσο να αντέξω να σε ψάχνω στο σκοτάδι.