Θρήνος της Κύπρου (παραδοσιακόν). Complainte de Chypre (traditionnel).

[i][center] [b][u]Θρήνος της Κύπρου.[/u][/b]

Τ΄αηδόνια της Ανατολής και τα πτηνά της Δύσης
κλαίουν αργά, κλαίουν ταχιά, κλαίουν τα μεσημέρια,
κλαίουν της Κύπρος το νησί, το πολυκρουσεμένο,
οπού το εκρουσέψασι Αγαρηνοί και Φράγκοι,
λογιών-λογιών κρουσέματα και σ΄τα πολλά τα χρόνια.
Κι ακούς τους θρήνους τους πολλούς, οπού βογγούν στα δάση,
κάθε δενδρόπλο και ψυχή παλληκαριού που κλαίει:
“ - Που είν΄το αίμα που έχυσα στης Κύπρος τ΄άγιο χώμα
Γιά τον Θεόν, γιά τον Σταυρόν, γιά την γλυκιάν πατρίδαν ;
Ωσάν και μένα, πίσω μου, κλαίουν ψυχές χιλάδες,
χίλιες χιλιάδες κλαίουσι και βαριαναστενάζουν:
την λευθεριάν με θάνατον οι Κύπριοι αγοράζουν."

[b][u]Complainte de Chypre[/u][/b]

Les rossignols d'Orient, les oiseaux d'Occident
Pleurent le soir, pleurent le matin, pleurent au milieu du jour.
Ils pleurent l'île de Chypre, la tant de fois conquise,
Conquise par les Sarrasins, prise par les Croisés,
Toutes sortes de conquêtes, en grand nombre d'années.
On entend beaucoup de lamentations, gémissantes dans les forêts,
Chaque arbre est l'âme d'un pallikare en pleurs:
« - Où est mon sang versé, au sol sacré de Chypre,
Pour Dieu, et pour la Croix, pour ma douce patrie ?
Comme moi, derrière moi, pleurent des par milliers des âmes,
Mille milliers d'elles pleurent et gémissent,
Les Chypriotes par le sang gagnent la liberté. » [/center][/i]