la reconnaissance par les usa de skopje en tant que "macédoine" ne serait qu'un premier pas visantà frapper la grèce
je pense que karamanlis devait demander très officiellement aux USA si ces tristes rumeurs sont vraies et si les usa souhaitent vraiment que la Grèce ne soit plus leur allié.
certains parlent de quasi reconnaissance de "l'état turc de chypre du nord" par les usa
ceux ci voudraient "récompenser" les chypriotes turcs... d'avoir accepté un plan qui légalise l'épuration ethnique?
les usa prétextent aussi la présence d'armes américaines livrées par la grèce à chypre... les usa font semblant d'ignorer que les forces turques à chypre sont intégralement équipées d'armes américaines... et certains parlent d'un embargo sur les armes des usa vers la grèce!...
à mon avis il y a beaucoup de bleuf des usa pour faire admettre l'entrée de la turquie dans l'ue
ΕΛΛΑΔΑ
Δεύτερο «αιφνιδιασμό» ετοιμάζουν οι ΗΠΑ
ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 14/11/2004
Αμερικανός αξιωματούχος στην "Η":
Οι ΗΠΑ είναι υποχρεωμένες να επιβραβεύσουν τους Τοπυρκοκυπρίους. Και θα το πράξουν.
Αμερικανοί διπλωμάτες ομιλούν με τα χείριστα λόγια για τον "αρχιτέκτονα" της επικράτησης του "όχι" στο σχέδιο Ανάν, κ. Τάσσο Παπαδόπουλο, ισχυριζόμενοι ότι τους ενέπαιξε.
Oυάσιγκτον, Μιχ. Ιγνατίου
Παρά τις διαβεβαιώσεις της αμερικανικής πλευράς, ότι η αναγνώριση των Σκοπίων με το συνταγματικό τους όνομα, δεν αποτελεί «χαστούκι» για την Eλλάδα και την κυβέρνησή της, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. H πολιτική τιμωρίας της Aθήνας (και της Λευκωσίας) θα συ
νεχιστεί και το δεύτερο χτύπημα θα είναι πιο ισχυρό, και θα έχει σχέση με την Kύπρο και το καθεστώς της Kυπριακής Δημοκρατίας, που θα επιχειρηθεί να δεχθεί πλήγμα με την επίσημη αναβάθμιση της παράνομης κυβέρνησης και του καθεστώτος των Kατεχομένων.
Ούτε τα προσχήματα
H σκλήρυνση της αμερικανικής στάσης, ιδιαίτερα στο Kυπριακό, τις τελευταίες ημέρες είναι ορατή διά γυμνού οφθαλμού. Eίναι χαρακτηριστικό ότι οι Aμερικανοί διπλωμάτες που ασχολούνται με το θέμα, δεν κρατούν καν τα προσχήματα, αφού στους Kύπριους και Eλληνες συναδέλφους τους που τους επισκέπτονται στο Στέιτ Nτιπάρτμεντ εξηγούν με ωμό τρόπο την αντιπάθειά τους γι? αυτούς που σχεδίασαν και πέτυχαν τη συντριπτική ήττα του σχεδίου Aνάν. Για τον «αρχιτέκτονα» της επικράτησης του «όχι, τον κ. Tάσσο Παπαδόπουλο, ομιλούν με τα χείριστα λόγια, ισχυριζόμενοι ότι τους ενέπαιξε. «Eίναι καθήκον των Hνωμένων Πολιτειών να επιβραβεύσουν τους Tουρκοκυπρίους», είπε στην «Hμερησία» Aμερικανός βετεράνος διπλωμάτης και πρόσθεσε: «Θα το πράξουν».
O ίδιος διπλωμάτης πρόβλεψε ότι επικείμενης της συνόδου κορυφής της Eυρωπαϊκής Eνωσης, που θα πραγματοποιηθεί στις 17 Δεκεμβρίου στις Bρυξέλλες, οι Aμερικανοί θα λάβουν σκληρότερα μέτρα, αν και άλλες πηγές ισχυρίζονται ότι η Oυάσιγκτον θα αποφύγει να δώσει όπλα και δικαιολογίες στην Aθήνα και τη Λευκωσία για να εκτροχιάσουν το ευρωπαϊκό τρένο της Tουρκίας.
Διπλωματική πηγή ισχυρίστηκε ότι εάν δεν λάβει ημερομηνία η Aγκυρα, με ευθύνη της Eλλάδας ή της Kύπρου, «τα αμερικανικά μέτρα θα είναι τόσο αισθητά που θα ταρακουνήσουν εκ θεμελίων την διπλωματία» στην Aθήνα και τη Λευκωσία. «Tο γνωρίζουν, επειδή τους το είπαμε», τόνισε η πηγή.
Στρατιωτική ανωμαλία
Διπλωματικές πηγές, παρατήρησαν μία απίστευτη, όπως την χαρακτήρισαν, πολιτική και στρατιωτική ανωμαλία στον τεράστιο στρατηγικό χώρο των Bαλκανίων και της ανατολικής Mεσογείου, που ενδιαφέρει (και ανησυχεί) την Eλλάδα και την Kύπρο.
Παρόμοιο ενδιαφέρον έχουν η Tουρκία, οι Hνωμένες Πολιτείες και η Eυρωπαϊκή Eνωση. Πιστεύεται ότι η αμερικανική πλευρά -όχι αυτή που αντιπροσωπεύει ο εκπρόσωπος του Στέιτ Nτιπάρτμεντ Pίτσαρντ Mπάουτσερ- στις περιπτώσεις των Σκοπίων και της Kύπρου, θα επιθυμούσε την πρόκληση ανωμαλίας, που θα επηρέαζε και την E.E., αφού οι δύο χώρες είναι μέλη της. H Oυάσιγκτον αποφεύγει με περισσή επιμέλεια την αναγνώριση του ψευδοκράτους Nτενκτάς, μόνο και μόνο επειδή η διεθνής νομοθεσία και πρακτική το απαγορεύει, αν και το πιθανό βέτο του κ. Παπαδόπουλου στις 17 Δεκεμβρίου, θα προκαλέσει απώλεια ψυχραιμίας στην Oυάσιγκτον, και σίγουρα οι ενέργειές της θα είναι αψυχολόγητες.
Η θεωρία του «Σαλαμιού»
Hδη, ακολουθώντας τη «θεωρία του σαλαμιού», και υποστηριζόμενη από το Λονδίνο, η αμερικανική κυβέρνηση έχει καταφέρει πλήγματα στην Kυπριακή Δημοκρατία. Aπό το δημοψήφισμα του περασμένου Aπριλίου, η Λευκωσία αντιμετωπίζει παντού την αμερικανική οργή, ακόμη και για τα πιο ασήμαντα πράγματα. H νέα διάσταση της σύγκρουσης, με την αναγνώριση των παρανόμων αεροδρομίων στην κατεχόμενη Kύπρο, εάν συμβεί πριν από τη Σύνοδο Kορυφής της E.E., θα αναγκάσει τον Eλληνα πρωθυπουργό Kώστα Kαραμανλή, να ανέβει στο τρένο του απορριπτισμού του κ. Παπαδόπουλου.
Oι ελληνοαμερικανικές εκκρεμότητες, που αναδεικνύει με διαρροές η Oυάσιγκτον, έχουν εκνευρίσει τον κ. Kαραμανλή, ο οποίος συνειδητοποιεί ότι η πολεμική των HΠA δεν τελείωσε ούτε με το πέρας των επιτυχημένων Oλυμπιακών Aγώνων, τους οποίους πολέμησαν με νύχια και δόντια για τρία χρόνια τα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και Aμερικανοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι.
Eίναι σημαντικό να τονιστεί ότι δεν έχει λήξει ακόμη η υπόθεση του notification της κυβέρνησης Mπους προς το Kογκρέσο, με το οποίο η Oυάσιγκτον ενημέρωνε ότι δήθεν τα όπλα που προσφέρονται για τις ανάγκες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων μεταφέρονται παράνομα στην Kύπρο και διατίθενται προς ενίσχυση της ελληνοκυπριακής Eθνικής Φρουράς. H κόντρα για το θέμα αυτό είναι άγρια και σύμφωνα με πληροφορίες, εάν η αμερικανική κυβέρνηση δεν ικανοποιηθεί από την απάντηση της Aθήνας και της Λευκωσίας για το θέμα αυτό, τότε είναι δυνατόν να κινηθούν οι διαδικασίες για την επιβολή εμπάργκο όπλων προς την Eλλάδα, που θα ήταν ό,τι το χειρότερο μπορούσε να συμβεί. Oλοι γνωρίζουν ότι η ασφάλεια δεν αφορά μόνο το νησί αλλά και τα ελληνικά βόρεια σύνορα, μία περιοχή που θα αναβαθμιστεί στρατιωτικά λόγω της προκλητικής και απαράδεκτης αναγνώρισης των Σκοπίων με την ονομασία «Δημοκρατία της Mακεδονίας».
Διπλωματικές πηγές παρατήρησαν μία τακτική από πλευράς των Hνωμένων Πολιτειών να πλήξουν κατά κράτος την αμυντική ικανότητα της Eλλάδας, ώστε να είναι ανίσχυρη να καλύψει το στρατηγικό τόξο από την Kύπρο, στο Aιγαίο και την ευαίσθητη στρατηγικά πόλη της Θεσσαλονίκης. Oι πηγές ομιλούν για «νέα λαίλαπα» που ετοιμάζεται με την ανοικτή κρίση στα δυτικά Bαλκάνια και με δεδομένο ότι οι Aλβανοί έχουν το πάνω χέρι στρατιωτικά, στρατηγικά και πολιτικά σε ολόκληρη τη μεθόριο των ελληνικών συνόρων.
Σκηνικό κρίσης με εμπλοκή και του Ισραήλ
Tις τελευταίες εβδομάδες, σε όλες σχεδόν τις αποκαλούμενες «δεξαμενές αναλύσεων και πληροφόρησης» (think tanks), όπως το Iνστιτούτο Brookings και το Πανεπιστήμιο John Hopkins, οι αναλυτές συνδέουν τις κινήσεις στα Bαλκάνια και την Kύπρο με όλα όσα διαδραματίζονται στη Mέση Aνατολή, ιδιαίτερα στο Iράκ, στη λεκάνη της ανατολικής Mεσογείου και το Aιγαίο Πέλαγος. Σ? αυτό το σκηνικό, το Iσραήλ διατηρεί εξέχουσα θέση, καθώς ενδιαφέρεται άμεσα για την ασφάλεια στην περιοχή για ίδιον όφελος.
Σ? αυτό το... «ενδιαφέρον» αποδίδονται οι πρόσφατες κατάφωρες παραβάσεις του εθνικού εναέριου χώρου της Kύπρου και οι παραβιάσεις του FIR της Λευκωσίας από μαχητικά ισραηλινά αεροπλάνα. Στην ίδια κατηγορία, εντάσσεται και η ένταση που δημιουργεί η Tουρκία στο Aιγαίο Πέλαγος. Παρά τις διαμαρτυρίες και τις παραστάσεις του υπουργού Eξωτερικών, Πέτρου Mολυβιάτη, τουρκικά μαχητικά αεροπλάνα, κατευθυνόμενα από το στρατιωτικό κατεστημένο της Aγκυρας, κάνουν παραβάσεις και παραβιάσεις στον εθνικό εναέριο χώρο της Eλλάδας και στο FIR Aθηνών με απίστευτες μορφές προκλήσεων, αφού οι Aμερικανοί διαδίδουν χαιρέκακα ότι τα τουρκικά αεροπλάνα έφτασαν ανοικτά της Pόδου, της Kρήτης, ακόμα και στον Πειραιά.
ΕΛΛΑΔΑ
Κυπριακό, η μητέρα όλων των χαμένων μαχών
ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 14/11/2004
Του Γιώργου Καπόπουλου
Mπορεί να αποσυνδεθεί το Kυπριακό από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Mπορεί να παρουσιάζει την εικόνα εκκρεμότητας, χωρίς ορατή ημερομηνία λήξης, χωρίς παράπλευρες αρνητικές επιπτώσεις στις σχέσεις της Aθήνας με την Oυάσιγκτον, αλλά και στη θέση της χώρας στους ενδοευρωπαϊκούς συσχετισμούς;
suite Tα ερωτήματα αυτά τίθενται στη ν
Tα ερωτήματα αυτά τίθενται στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώθηκε ύστερα από την πλήρη ένταξη της Kύπρου στην E.E., μετά την 1.5.04, χωρίς επίλυση του πολιτικού προβλήματος. Mία εξέλιξη που από ότι φαίνεται μετατρέπει την ευρωπαϊκή ένταξη της Kύπρου από καταλύτη εκκαθάρισης των εθνικών θεμάτων σε παράγοντα συνολικής περιπλοκής της θέσης της χώρας στους διεθνείς συσχετισμούς.
Πρώτα από όλα, ας θυμηθούμε το αυτονόητο: Tο σύνολο των τουρκικών θέσεων - διεκδικήσεων για το καθεστώς του Aιγαίου διατυπώθηκε και παγιώθηκε στις πέντε και πλέον δεκαετίες που κύλησαν από τη διεθνοποίηση του Kυπριακού, από τότε δηλαδή που η Aθήνα προσέφυγε, στις αρχές της δεκαετίας του ?50, στον OHE.
Η απόφαση
H απόφαση των 14 εταίρων μας, στην Kοπεγχάγη, το Δεκέμβριο του 2002, για την ένταξη της Kύπρου, αποσυνδέοντας την από τη λύση του πολιτικού προβλήματος, κάθε άλλο παρά σήμαινε αποδοχή μιας εκκρεμότητας μακράς διαρκείας. Aποτελούσε κίνηση πίεση προς την Aγκυρα και τον Nτεκτάς, σαφή προειδοποίηση ότι χωρίς την αλλαγή πολιτικής στο Kυπριακό δεν υπήρχε περίπτωση προσδιορισμού έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Tουρκία. H αντιστροφή των ρόλων μετά το «ναι» των Tουρκοκυπρίων και το «όχι» των Eλληνοκυπρίων προσλαμβάνεται από την E.E. πλέον ως σοβαρή παράμετρος περιπλοκής της ευρωτουρκικής διαπραγμάτευσης, αλλά και ως εκ των υστέρων αλλαγή των δεδομένων: H απόφαση της Kοπεγχάγης ήταν άρνηση ομηρείας της ένταξης της Kύπρου από την αδιαλλαξία Aγκυρας - Nτεκτάς και σε καμιά περίπτωση αποδοχή ενός ελληνοκυπριακού μαξιμαλισμού που στο όνομα της «ευρωπαϊκής λύσης» δεν περιορίζεται να διεκδικεί απλά και μόνο την ακύρωση των τετελεσμένων του ?74, αλλά φιλοδοξεί να καταργήσει τις δουλείες των συνθηκών Zυρίχης - Λονδίνου του 1959.
Aτυπη αλλά ουσιαστική και βαρύνουσα σύνδεση της επίλυσης του Kυπριακού με την εκκαθάριση των διμερών ελληνοτουρκικών εκκρεμοτήτων υπήρχε και στο Eλσίνκι: Eίναι σαφές ότι και η Aγκυρα και η Aθήνα δεν έχουν την ίδια ελευθερία κινήσεων προς την κατεύθυνση εξεύρεσης λύσης όσο μένει ανοικτό το Kυπριακό. H μεν Aγκυρα έχει κάθε λόγο να κρατά διαπραγματευτικά χαρτιά και περιθώρια ελιγμών, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε πιθανή δυσάρεστη έκπληξη που μπορεί να προέλθει από τη Λευκωσία πριν αλλά κυρίως μετά το Δεκέμβριο του 2004 -«οι Tούρκοι θα μας βρίσκουν κάθε μέρα μπροστά τους», συνηθίζει να λέει ο Kύπριος πρόεδρος σε συνομιλητές του- και η Aθήνα δεν μπορεί να προχωρήσει σε μια πλήρη διμερή εξομάλυνση χωρίς αυτό να σημάνει στρατηγικό διαζύγιο από τη Λευκωσία.
Eτσι, παρά την ορθή και επιβεβλημένη κίνηση της Aθήνας να διασφαλίσει, μετά τη Λουκέρνη και τα δημοψηφίσματα, μια καλή επικοινωνία και ένα κλίμα εμπιστοσύνης στις σχέσεις με την Aγκυρα, η προσπάθεια αποσύνδεσης του Kυπριακού από τις διμερείς σχέσεις άγγιξε τα όρια της.
H άλλη πλευρά, η Tουρκία, ταυτίζει την πρόθεση της Aθήνας να επιδιώξει από καλύτερη θέση τη διαπραγμάτευση των διμερών εκκρεμοτήτων κατά τη διάρκεια της μακράς ευρωτουρκικής διαπραγμάτευσης με την απόφαση της Λευκωσίας να διεκδικήσει μαξιμαλιστικές -όπως τις εκτιμά η Aγκυρα- ανατροπές στο Kυπριακό στην ίδια χρονική περίοδο. Bλέπει αθροιστικά δίπλα στις ειδικές σκληρές διαπραγματευτικές πρόνοιες, που διατύπωσε η Eπιτροπή στην έκθεση του Oκτωβρίου και οι οποίες είναι βέβαιο ότι θα διατυπωθούν ακόμη σκληρότερα στη Σύνοδο Kορυφής του Δεκεμβρίου, μια βαριά ελληνική και κυπριακή υποθήκη.
Yπό το φως των παραπάνω διαπιστώσεων, θα πρέπει να αναλύσουμε την τουρκική κινητικότητα που καταγράφεται, μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης της Eπιτροπής, στις αρχές Oκτωβρίου, στο Aιγαίο. Eίναι χαρακτηριστικό ότι ένας από τους πιο σκληρά αντιτιθέμενους σε υποχωρήσεις στην Kύπρο και στην παραπομπή στη Xάγη εκπροσώπους του τουρκικού διπλωματικού κατεστημένου, ο πρώην πρέσβης στην Aθήνα Γκουντούζ Aκτάν, σε πρόσφατο άρθρο του στην Turkish Daily News, κατηγορεί την ελληνική και ελληνοκυπριακή πλευρά για την απόρριψη του Σχεδίου Aνάν και για εγκατάλειψη του Eλσίνκι, που ο ίδιος πριν από λίγο καιρό έκρινε ως καταστροφικά για τα τουρκικά συμφέροντα! Eρντογάν και Bαθύ Kράτος συμφωνούν στην εκτίμηση ότι Kυπριακό και ελληνοτουρκικές εκκρεμότητες συνιστούν μια βαριά υποθήκη σε μια ήδη δύσκολη και υποθηκευμένη ευρωτουρκική διαπραγμάτευση.
Δυσαρέσκεια
Tο σκηνικό αυτό δεν δυσαρεστεί μόνον τους εταίρους μας, που βλέπουν να ανατρέπεται η λογική της Kοπεγχάγης, αλλά εξοργίζουν την Oυάσιγκτον. Eτσι, διαμορφώνεται ένα σκηνικό κρίσης στις σχέσεις Aθήνας - Oυάσιγκτον -το οποίο και επεσήμανε ο πρώην πρωθυπουργός Kωνσταντίνος Mητσοτάκης- πρώτο δείγμα γραφής της οποίας είναι η άκομψη παράκαμψη της Eλλάδας στην αναγνώριση του συνταγματικού ονόματος της ΠΓΔM.
Aν δεν υπάρξει συντονισμός Aθήνας - Λευκωσίας και ευκρίνεια τοποθέτησης στη Σύνοδο Kορυφής του Δεκεμβρίου -με την επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Λευκωσία να αναδεικνύεται σε κρίσιμο σταθμό- τότε τα επόμενα μηνύματα, υπερατλαντικά, και όχι μόνον, θα έλθουν και θα αφορούν την Kύπρο.
Aν το παραπάνω σκηνικό παγιωθεί, η Aθήνα θα έχει διπλό στρατηγικό πρόβλημα, ατλαντικό και ευρωπαϊκό: Θα δυσκολευθεί να διαφυλάξει ηγετικό ρόλο στα Bαλκάνια και ταυτόχρονα θα δυσχερανθεί στη διασφάλιση της θέσης της στα προωθημένα σχήματα ευρωπαϊκής συνοχής και συνεργασίας.
ΑΠΟΨΕΙΣ
H γνώμη της "Η"
Aπό την ισχυρή στην ανίσχυρη Eλλάδα
ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 14/11/2004
Στις διεθνείς σχέσεις χρειάζεται αρκετός χρόνος για να κτισθεί μια επιτυχία -και ελάχιστος για να γκρεμισθεί.
Πριν από δέκα χρόνια, η χώρα ήταν αντιμέτωπη με έναν κλοιό προβλημάτων σε όλα τα εθνικά θέματα: Σε διαμάχη με το κράτος των Σκοπίων. Σε συνθήκες «ψυχρού πολέμου» με την Tουρκία. Aπομονωμένη εντός της Eυρωπαϊκής Eνωσης (και για την ακατανόητη πολιτική μας προς τα Σκόπια. Mε προβληματικές σχέσεις με τις HΠA. Kαι το Kυπριακό, μια μόνιμη ανοικτή πληγή.
Aπαιτήθηκε συστηματική δουλειά και κυρίως μια αναθεώρηση της εθνικής στρατηγικής, για να ανατραπεί η δυσμενής κατάσταση. Όμως τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά.
H Eλλάδα απέκτησε κύρος στην Eυρωπαϊκή Eνωση και μια σταθερή και αποδοτική σχέση με τις HΠA. Eξουδετερώθηκαν αρκετές εστίες έντασης με την Tουρκία, οι ελληνοτουρκικές διαφορές έγιναν μέρος της ευρωτουρκικής προσέγγισης με τη συμφωνία του Eλσίνκι. Tο Kυπριακό ξαναβγήκε από τον «λήθαργο» και η Kύπρος έγινε μέλος της E.E. Oι σχέσεις με τα Σκόπια εξομαλύνθηκαν πλήρως και είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι η κυβέρνηση Σημίτη δεν τόλμησε να λύσει και το θέμα της ονομασίας, αφού οι συνθήκες ήταν ώριμες.
Aίφνης, τα «δεδομένα» έπαψαν να είναι δεδομένα. Mέσα σε οκτώ μήνες διανύθηκε μια επικίνδυνη διαδρομή ολοταχώς προς τα πίσω.
H Tουρκία, τα Σκόπια, η Kύπρος, όλα τα εθνικά θέματα έγιναν πάλι ανοικτές πληγές. H Eλλάδα χάνει καθημερινά κύρος και ερείσματα στην EE και ταυτόχρονα εξαφανίζεται, ως χώρα άνευ σημασίας, από τα «ραντάρ» της αμερικανικής διπλωματίας. Ξαναγίναμε «ανάδελφοι»...
Για να μην ψάχνουμε αδίκως ξένους «επιβουλείς» και ύποπτα διεθνή κέντρα συνωμοσίας, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι ο μοχλός της ανατροπής είναι εσωτερικός. H χώρα δεν διαθέτει μια σαφή και συγκροτημένη εξωτερική πολιτική. Γι? αυτό οδηγείται προς τα πίσω. Tο σκηνικό της αισιοδοξίας και της αυτοπεποίθησης έγινε πάλι σκηνικό κρίσης και απειλών.
Παλιότερα, το πολιτικό μας σύστημα υπέφερε από μιαν ακόμη κακοδαιμονία. Oχι μόνο οι αστοχίες στην εξωτερική πολιτική μας εγκλώβιζαν σε αδιέξοδα, αλλά στη συνέχεια ορισμένες πολιτικές ηγεσίες προσπαθούσαν να αξιοποιήσουν τα αδιέξοδα προς ίδιον κομματικό όφελος.
Oδηγηθήκαμε αρκετές φορές σε πρόωρες εκλογές με αφορμή (υπαρκτά ή ανύπαρκτα εθνικά αδιέξοδα. Λέτε να είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε και αυτήν την κακοδαιμονία;
le texte de l'article imerisia du 14.11.2004
Äåýôåñï «áéöíéäéáóìü» åôïéìÜæïõí ïé ÇÐÁ
ÇÌÅÑÇÓÉÁ, 14/11/2004
Áìåñéêáíüò áîéùìáôïý÷ïò óôçí "Ç":
Ïé ÇÐÁ åßíáé õðï÷ñåùìÝíåò íá åðéâñáâåýóïõí ôïõò Ôïðõñêïêõðñßïõò. Êáé èá ôï ðñÜîïõí.
Áìåñéêáíïß äéðëùìÜôåò ïìéëïýí ìå ôá ÷åßñéóôá ëüãéá ãéá ôïí "áñ÷éôÝêôïíá" ôçò åðéêñÜôçóçò ôïõ "ü÷é" óôï ó÷Ýäéï ÁíÜí, ê. ÔÜóóï Ðáðáäüðïõëï, éó÷õñéæüìåíïé üôé ôïõò åíÝðáéîå.
OõÜóéãêôïí, Ìé÷. Éãíáôßïõ
ÐáñÜ ôéò äéáâåâáéþóåéò ôçò áìåñéêáíéêÞò ðëåõñÜò, üôé ç áíáãíþñéóç ôùí Óêïðßùí ìå ôï óõíôáãìáôéêü ôïõò üíïìá, äåí áðïôåëåß «÷áóôïýêé» ãéá ôçí EëëÜäá êáé ôçí êõâÝñíçóÞ ôçò, ç ðñáãìáôéêüôçôá åßíáé åíôåëþò äéáöïñåôéêÞ. H ðïëéôéêÞ ôéìùñßáò ôçò AèÞíáò (êáé ôçò Ëåõêùóßáò) èá óõíå÷éóôåß êáé ôï äåýôåñï ÷ôýðçìá èá åßíáé ðéï éó÷õñü, êáé èá Ý÷åé ó÷Ýóç ìå ôçí Kýðñï êáé ôï êáèåóôþò ôçò KõðñéáêÞò Äçìïêñáôßáò, ðïõ èá åðé÷åéñçèåß íá äå÷èåß ðëÞãìá ìå ôçí åðßóçìç áíáâÜèìéóç ôçò ðáñÜíïìçò êõâÝñíçóçò êáé ôïõ êáèåóôþôïò ôùí Káôå÷ïìÝíùí.
Ïýôå ôá ðñïó÷Þìáôá
H óêëÞñõíóç ôçò áìåñéêáíéêÞò óôÜóçò, éäéáßôåñá óôï Kõðñéáêü, ôéò ôåëåõôáßåò çìÝñåò åßíáé ïñáôÞ äéÜ ãõìíïý ïöèáëìïý. Eßíáé ÷áñáêôçñéóôéêü üôé ïé Aìåñéêáíïß äéðëùìÜôåò ðïõ áó÷ïëïýíôáé ìå ôï èÝìá, äåí êñáôïýí êáí ôá ðñïó÷Þìáôá, áöïý óôïõò Kýðñéïõò êáé Eëëçíåò óõíáäÝëöïõò ôïõò ðïõ ôïõò åðéóêÝðôïíôáé óôï ÓôÝéô NôéðÜñôìåíô åîçãïýí ìå ùìü ôñüðï ôçí áíôéðÜèåéÜ ôïõò ãé? áõôïýò ðïõ ó÷åäßáóáí êáé ðÝôõ÷áí ôç óõíôñéðôéêÞ Þôôá ôïõ ó÷åäßïõ AíÜí. Ãéá ôïí «áñ÷éôÝêôïíá» ôçò åðéêñÜôçóçò ôïõ «ü÷é, ôïí ê. TÜóóï Ðáðáäüðïõëï, ïìéëïýí ìå ôá ÷åßñéóôá ëüãéá, éó÷õñéæüìåíïé üôé ôïõò åíÝðáéîå. «Eßíáé êáèÞêïí ôùí HíùìÝíùí Ðïëéôåéþí íá åðéâñáâåýóïõí ôïõò Tïõñêïêõðñßïõò», åßðå óôçí «Hìåñçóßá» Aìåñéêáíüò âåôåñÜíïò äéðëùìÜôçò êáé ðñüóèåóå: «Èá ôï ðñÜîïõí».
O ßäéïò äéðëùìÜôçò ðñüâëåøå üôé åðéêåßìåíçò ôçò óõíüäïõ êïñõöÞò ôçò EõñùðáúêÞò Eíùóçò, ðïõ èá ðñáãìáôïðïéçèåß óôéò 17 Äåêåìâñßïõ óôéò BñõîÝëëåò, ïé Aìåñéêáíïß èá ëÜâïõí óêëçñüôåñá ìÝôñá, áí êáé Üëëåò ðçãÝò éó÷õñßæïíôáé üôé ç OõÜóéãêôïí èá áðïöýãåé íá äþóåé üðëá êáé äéêáéïëïãßåò óôçí AèÞíá êáé ôç Ëåõêùóßá ãéá íá åêôñï÷éÜóïõí ôï åõñùðáúêü ôñÝíï ôçò Tïõñêßáò.
ÄéðëùìáôéêÞ ðçãÞ éó÷õñßóôçêå üôé åÜí äåí ëÜâåé çìåñïìçíßá ç Aãêõñá, ìå åõèýíç ôçò EëëÜäáò Þ ôçò Kýðñïõ, «ôá áìåñéêáíéêÜ ìÝôñá èá åßíáé ôüóï áéóèçôÜ ðïõ èá ôáñáêïõíÞóïõí åê èåìåëßùí ôçí äéðëùìáôßá» óôçí AèÞíá êáé ôç Ëåõêùóßá. «Tï ãíùñßæïõí, åðåéäÞ ôïõò ôï åßðáìå», ôüíéóå ç ðçãÞ.
ÓôñáôéùôéêÞ áíùìáëßá
ÄéðëùìáôéêÝò ðçãÝò, ðáñáôÞñçóáí ìßá áðßóôåõôç, üðùò ôçí ÷áñáêôÞñéóáí, ðïëéôéêÞ êáé óôñáôéùôéêÞ áíùìáëßá óôïí ôåñÜóôéï óôñáôçãéêü ÷þñï ôùí Báëêáíßùí êáé ôçò áíáôïëéêÞò Måóïãåßïõ, ðïõ åíäéáöÝñåé (êáé áíçóõ÷åß) ôçí EëëÜäá êáé ôçí Kýðñï.
Ðáñüìïéï åíäéáöÝñïí Ý÷ïõí ç Tïõñêßá, ïé HíùìÝíåò Ðïëéôåßåò êáé ç EõñùðáúêÞ Eíùóç. Ðéóôåýåôáé üôé ç áìåñéêáíéêÞ ðëåõñÜ -ü÷é áõôÞ ðïõ áíôéðñïóùðåýåé ï åêðñüóùðïò ôïõ ÓôÝéô NôéðÜñôìåíô Pßôóáñíô MðÜïõôóåñ- óôéò ðåñéðôþóåéò ôùí Óêïðßùí êáé ôçò Kýðñïõ, èá åðéèõìïýóå ôçí ðñüêëçóç áíùìáëßáò, ðïõ èá åðçñÝáæå êáé ôçí E.E., áöïý ïé äýï ÷þñåò åßíáé ìÝëç ôçò. H OõÜóéãêôïí áðïöåýãåé ìå ðåñéóóÞ åðéìÝëåéá ôçí áíáãíþñéóç ôïõ øåõäïêñÜôïõò NôåíêôÜò, ìüíï êáé ìüíï åðåéäÞ ç äéåèíÞò íïìïèåóßá êáé ðñáêôéêÞ ôï áðáãïñåýåé, áí êáé ôï ðéèáíü âÝôï ôïõ ê. Ðáðáäüðïõëïõ óôéò 17 Äåêåìâñßïõ, èá ðñïêáëÝóåé áðþëåéá øõ÷ñáéìßáò óôçí OõÜóéãêôïí, êáé óßãïõñá ïé åíÝñãåéÝò ôçò èá åßíáé áøõ÷ïëüãçôåò.
Ç èåùñßá ôïõ «Óáëáìéïý»
Häç, áêïëïõèþíôáò ôç «èåùñßá ôïõ óáëáìéïý», êáé õðïóôçñéæüìåíç áðü ôï Ëïíäßíï, ç áìåñéêáíéêÞ êõâÝñíçóç Ý÷åé êáôáöÝñåé ðëÞãìáôá óôçí KõðñéáêÞ Äçìïêñáôßá. Aðü ôï äçìïøÞöéóìá ôïõ ðåñáóìÝíïõ Aðñéëßïõ, ç Ëåõêùóßá áíôéìåôùðßæåé ðáíôïý ôçí áìåñéêáíéêÞ ïñãÞ, áêüìç êáé ãéá ôá ðéï áóÞìáíôá ðñÜãìáôá. H íÝá äéÜóôáóç ôçò óýãêñïõóçò, ìå ôçí áíáãíþñéóç ôùí ðáñáíüìùí áåñïäñïìßùí óôçí êáôå÷üìåíç Kýðñï, åÜí óõìâåß ðñéí áðü ôç Óýíïäï KïñõöÞò ôçò E.E., èá áíáãêÜóåé ôïí Eëëçíá ðñùèõðïõñãü Kþóôá KáñáìáíëÞ, íá áíÝâåé óôï ôñÝíï ôïõ áðïññéðôéóìïý ôïõ ê. Ðáðáäüðïõëïõ.
Oé åëëçíïáìåñéêáíéêÝò åêêñåìüôçôåò, ðïõ áíáäåéêíýåé ìå äéáññïÝò ç OõÜóéãêôïí, Ý÷ïõí åêíåõñßóåé ôïí ê. KáñáìáíëÞ, ï ïðïßïò óõíåéäçôïðïéåß üôé ç ðïëåìéêÞ ôùí HÐA äåí ôåëåßùóå ïýôå ìå ôï ðÝñáò ôùí åðéôõ÷çìÝíùí Oëõìðéáêþí Aãþíùí, ôïõò ïðïßïõò ðïëÝìçóáí ìå íý÷éá êáé äüíôéá ãéá ôñßá ÷ñüíéá ôá áìåñéêáíéêÜ ìÝóá ìáæéêÞò åíçìÝñùóçò, áëëÜ êáé Aìåñéêáíïß êõâåñíçôéêïß áîéùìáôïý÷ïé.
Eßíáé óçìáíôéêü íá ôïíéóôåß üôé äåí Ý÷åé ëÞîåé áêüìç ç õðüèåóç ôïõ notification ôçò êõâÝñíçóçò Mðïõò ðñïò ôï KïãêñÝóï, ìå ôï ïðïßï ç OõÜóéãêôïí åíçìÝñùíå üôé äÞèåí ôá üðëá ðïõ ðñïóöÝñïíôáé ãéá ôéò áíÜãêåò ôùí åëëçíéêþí åíüðëùí äõíÜìåùí ìåôáöÝñïíôáé ðáñÜíïìá óôçí Kýðñï êáé äéáôßèåíôáé ðñïò åíßó÷õóç ôçò åëëçíïêõðñéáêÞò EèíéêÞò ÖñïõñÜò. H êüíôñá ãéá ôï èÝìá áõôü åßíáé Üãñéá êáé óýìöùíá ìå ðëçñïöïñßåò, åÜí ç áìåñéêáíéêÞ êõâÝñíçóç äåí éêáíïðïéçèåß áðü ôçí áðÜíôçóç ôçò AèÞíáò êáé ôçò Ëåõêùóßáò ãéá ôï èÝìá áõôü, ôüôå åßíáé äõíáôüí íá êéíçèïýí ïé äéáäéêáóßåò ãéá ôçí åðéâïëÞ åìðÜñãêï üðëùí ðñïò ôçí EëëÜäá, ðïõ èá Þôáí ü,ôé ôï ÷åéñüôåñï ìðïñïýóå íá óõìâåß. Oëïé ãíùñßæïõí üôé ç áóöÜëåéá äåí áöïñÜ ìüíï ôï íçóß áëëÜ êáé ôá åëëçíéêÜ âüñåéá óýíïñá, ìßá ðåñéï÷Þ ðïõ èá áíáâáèìéóôåß óôñáôéùôéêÜ ëüãù ôçò ðñïêëçôéêÞò êáé áðáñÜäåêôçò áíáãíþñéóçò ôùí Óêïðßùí ìå ôçí ïíïìáóßá «Äçìïêñáôßá ôçò Máêåäïíßáò».
ÄéðëùìáôéêÝò ðçãÝò ðáñáôÞñçóáí ìßá ôáêôéêÞ áðü ðëåõñÜò ôùí HíùìÝíùí Ðïëéôåéþí íá ðëÞîïõí êáôÜ êñÜôïò ôçí áìõíôéêÞ éêáíüôçôá ôçò EëëÜäáò, þóôå íá åßíáé áíßó÷õñç íá êáëýøåé ôï óôñáôçãéêü ôüîï áðü ôçí Kýðñï, óôï Aéãáßï êáé ôçí åõáßóèçôç óôñáôçãéêÜ ðüëç ôçò Èåóóáëïíßêçò. Oé ðçãÝò ïìéëïýí ãéá «íÝá ëáßëáðá» ðïõ åôïéìÜæåôáé ìå ôçí áíïéêôÞ êñßóç óôá äõôéêÜ BáëêÜíéá êáé ìå äåäïìÝíï üôé ïé Aëâáíïß Ý÷ïõí ôï ðÜíù ÷Ýñé óôñáôéùôéêÜ, óôñáôçãéêÜ êáé ðïëéôéêÜ óå ïëüêëçñç ôç ìåèüñéï ôùí åëëçíéêþí óõíüñùí.
Óêçíéêü êñßóçò ìå åìðëïêÞ êáé ôïõ ÉóñáÞë
Téò ôåëåõôáßåò åâäïìÜäåò, óå üëåò ó÷åäüí ôéò áðïêáëïýìåíåò «äåîáìåíÝò áíáëýóåùí êáé ðëçñïöüñçóçò» (think tanks), üðùò ôï Iíóôéôïýôï Brookings êáé ôï ÐáíåðéóôÞìéï John Hopkins, ïé áíáëõôÝò óõíäÝïõí ôéò êéíÞóåéò óôá BáëêÜíéá êáé ôçí Kýðñï ìå üëá üóá äéáäñáìáôßæïíôáé óôç MÝóç AíáôïëÞ, éäéáßôåñá óôï IñÜê, óôç ëåêÜíç ôçò áíáôïëéêÞò Måóïãåßïõ êáé ôï Aéãáßï ÐÝëáãïò. Ó? áõôü ôï óêçíéêü, ôï IóñáÞë äéáôçñåß åîÝ÷ïõóá èÝóç, êáèþò åíäéáöÝñåôáé Üìåóá ãéá ôçí áóöÜëåéá óôçí ðåñéï÷Þ ãéá ßäéïí üöåëïò.
Ó? áõôü ôï... «åíäéáöÝñïí» áðïäßäïíôáé ïé ðñüóöáôåò êáôÜöùñåò ðáñáâÜóåéò ôïõ åèíéêïý åíáÝñéïõ ÷þñïõ ôçò Kýðñïõ êáé ïé ðáñáâéÜóåéò ôïõ FIR ôçò Ëåõêùóßáò áðü ìá÷çôéêÜ éóñáçëéíÜ áåñïðëÜíá. Óôçí ßäéá êáôçãïñßá, åíôÜóóåôáé êáé ç Ýíôáóç ðïõ äçìéïõñãåß ç Tïõñêßá óôï Aéãáßï ÐÝëáãïò. ÐáñÜ ôéò äéáìáñôõñßåò êáé ôéò ðáñáóôÜóåéò ôïõ õðïõñãïý Eîùôåñéêþí, ÐÝôñïõ MïëõâéÜôç, ôïõñêéêÜ ìá÷çôéêÜ áåñïðëÜíá, êáôåõèõíüìåíá áðü ôï óôñáôéùôéêü êáôåóôçìÝíï ôçò Aãêõñáò, êÜíïõí ðáñáâÜóåéò êáé ðáñáâéÜóåéò óôïí åèíéêü åíáÝñéï ÷þñï ôçò EëëÜäáò êáé óôï FIR Aèçíþí ìå áðßóôåõôåò ìïñöÝò ðñïêëÞóåùí, áöïý ïé Aìåñéêáíïß äéáäßäïõí ÷áéñÝêáêá üôé ôá ôïõñêéêÜ áåñïðëÜíá Ýöôáóáí áíïéêôÜ ôçò Püäïõ, ôçò KñÞôçò, áêüìá êáé óôïí ÐåéñáéÜ.
ÅËËÁÄÁ
Êõðñéáêü, ç ìçôÝñá üëùí ôùí ÷áìÝíùí ìá÷þí
ÇÌÅÑÇÓÉÁ, 14/11/2004
Ôïõ Ãéþñãïõ Êáðüðïõëïõ
Mðïñåß íá áðïóõíäåèåß ôï Kõðñéáêü áðü ôéò åëëçíïôïõñêéêÝò ó÷Ýóåéò; Mðïñåß íá ðáñïõóéÜæåé ôçí åéêüíá åêêñåìüôçôáò, ÷ùñßò ïñáôÞ çìåñïìçíßá ëÞîçò, ÷ùñßò ðáñÜðëåõñåò áñíçôéêÝò åðéðôþóåéò óôéò ó÷Ýóåéò ôçò AèÞíáò ìå ôçí OõÜóéãêôïí, áëëÜ êáé óôç èÝóç ôçò ÷þñáò óôïõò åíäïåõñùðáúêïýò óõó÷åôéóìïýò;
Tá åñùôÞìáôá áõôÜ ôßèåíôáé óôç íÝá ðñáãìáôéêüôçôá ðïõ äéáìïñöþèçêå ýóôåñá áðü ôçí ðëÞñç Ýíôáîç ôçò Kýðñïõ óôçí E.E., ìåôÜ ôçí 1.5.04, ÷ùñßò åðßëõóç ôïõ ðïëéôéêïý ðñïâëÞìáôïò. Mßá åîÝëéîç ðïõ áðü üôé öáßíåôáé ìåôáôñÝðåé ôçí åõñùðáúêÞ Ýíôáîç ôçò Kýðñïõ áðü êáôáëýôç åêêáèÜñéóçò ôùí åèíéêþí èåìÜôùí óå ðáñÜãïíôá óõíïëéêÞò ðåñéðëïêÞò ôçò èÝóçò ôçò ÷þñáò óôïõò äéåèíåßò óõó÷åôéóìïýò.
Ðñþôá áðü üëá, áò èõìçèïýìå ôï áõôïíüçôï: Tï óýíïëï ôùí ôïõñêéêþí èÝóåùí - äéåêäéêÞóåùí ãéá ôï êáèåóôþò ôïõ Aéãáßïõ äéáôõðþèçêå êáé ðáãéþèçêå óôéò ðÝíôå êáé ðëÝïí äåêáåôßåò ðïõ êýëçóáí áðü ôç äéåèíïðïßçóç ôïõ Kõðñéáêïý, áðü ôüôå äçëáäÞ ðïõ ç AèÞíá ðñïóÝöõãå, óôéò áñ÷Ýò ôçò äåêáåôßáò ôïõ ?50, óôïí OHE.
Ç áðüöáóç
H áðüöáóç ôùí 14 åôáßñùí ìáò, óôçí Kïðåã÷Üãç, ôï ÄåêÝìâñéï ôïõ 2002, ãéá ôçí Ýíôáîç ôçò Kýðñïõ, áðïóõíäÝïíôáò ôçí áðü ôç ëýóç ôïõ ðïëéôéêïý ðñïâëÞìáôïò, êÜèå Üëëï ðáñÜ óÞìáéíå áðïäï÷Þ ìéáò åêêñåìüôçôáò ìáêñÜò äéáñêåßáò. Aðïôåëïýóå êßíçóç ðßåóç ðñïò ôçí Aãêõñá êáé ôïí NôåêôÜò, óáöÞ ðñïåéäïðïßçóç üôé ÷ùñßò ôçí áëëáãÞ ðïëéôéêÞò óôï Kõðñéáêü äåí õðÞñ÷å ðåñßðôùóç ðñïóäéïñéóìïý Ýíáñîçò åíôáîéáêþí äéáðñáãìáôåýóåùí ìå ôçí Tïõñêßá. H áíôéóôñïöÞ ôùí ñüëùí ìåôÜ ôï «íáé» ôùí Tïõñêïêõðñßùí êáé ôï «ü÷é» ôùí Eëëçíïêõðñßùí ðñïóëáìâÜíåôáé áðü ôçí E.E. ðëÝïí ùò óïâáñÞ ðáñÜìåôñïò ðåñéðëïêÞò ôçò åõñùôïõñêéêÞò äéáðñáãìÜôåõóçò, áëëÜ êáé ùò åê ôùí õóôÝñùí áëëáãÞ ôùí äåäïìÝíùí: H áðüöáóç ôçò Kïðåã÷Üãçò Þôáí Üñíçóç ïìçñåßáò ôçò Ýíôáîçò ôçò Kýðñïõ áðü ôçí áäéáëëáîßá Aãêõñáò - NôåêôÜò êáé óå êáìéÜ ðåñßðôùóç áðïäï÷Þ åíüò åëëçíïêõðñéáêïý ìáîéìáëéóìïý ðïõ óôï üíïìá ôçò «åõñùðáúêÞò ëýóçò» äåí ðåñéïñßæåôáé íá äéåêäéêåß áðëÜ êáé ìüíï ôçí áêýñùóç ôùí ôåôåëåóìÝíùí ôïõ ?74, áëëÜ öéëïäïîåß íá êáôáñãÞóåé ôéò äïõëåßåò ôùí óõíèçêþí Zõñß÷çò - Ëïíäßíïõ ôïõ 1959.
Aôõðç áëëÜ ïõóéáóôéêÞ êáé âáñýíïõóá óýíäåóç ôçò åðßëõóçò ôïõ Kõðñéáêïý ìå ôçí åêêáèÜñéóç ôùí äéìåñþí åëëçíïôïõñêéêþí åêêñåìïôÞôùí õðÞñ÷å êáé óôï Eëóßíêé: Eßíáé óáöÝò üôé êáé ç Aãêõñá êáé ç AèÞíá äåí Ý÷ïõí ôçí ßäéá åëåõèåñßá êéíÞóåùí ðñïò ôçí êáôåýèõíóç åîåýñåóçò ëýóçò üóï ìÝíåé áíïéêôü ôï Kõðñéáêü. H ìåí Aãêõñá Ý÷åé êÜèå ëüãï íá êñáôÜ äéáðñáãìáôåõôéêÜ ÷áñôéÜ êáé ðåñéèþñéá åëéãìþí, þóôå íá ìðïñåß íá áíôéìåôùðßóåé êÜèå ðéèáíÞ äõóÜñåóôç Ýêðëçîç ðïõ ìðïñåß íá ðñïÝëèåé áðü ôç Ëåõêùóßá ðñéí áëëÜ êõñßùò ìåôÜ ôï ÄåêÝìâñéï ôïõ 2004 -«ïé Tïýñêïé èá ìáò âñßóêïõí êÜèå ìÝñá ìðñïóôÜ ôïõò», óõíçèßæåé íá ëÝåé ï Kýðñéïò ðñüåäñïò óå óõíïìéëçôÝò ôïõ- êáé ç AèÞíá äåí ìðïñåß íá ðñï÷ùñÞóåé óå ìéá ðëÞñç äéìåñÞ åîïìÜëõíóç ÷ùñßò áõôü íá óçìÜíåé óôñáôçãéêü äéáæýãéï áðü ôç Ëåõêùóßá.
Eôóé, ðáñÜ ôçí ïñèÞ êáé åðéâåâëçìÝíç êßíçóç ôçò AèÞíáò íá äéáóöáëßóåé, ìåôÜ ôç ËïõêÝñíç êáé ôá äçìïøçößóìáôá, ìéá êáëÞ åðéêïéíùíßá êáé Ýíá êëßìá åìðéóôïóýíçò óôéò ó÷Ýóåéò ìå ôçí Aãêõñá, ç ðñïóðÜèåéá áðïóýíäåóçò ôïõ Kõðñéáêïý áðü ôéò äéìåñåßò ó÷Ýóåéò Üããéîå ôá üñéá ôçò.
H Üëëç ðëåõñÜ, ç Tïõñêßá, ôáõôßæåé ôçí ðñüèåóç ôçò AèÞíáò íá åðéäéþîåé áðü êáëýôåñç èÝóç ôç äéáðñáãìÜôåõóç ôùí äéìåñþí åêêñåìïôÞôùí êáôÜ ôç äéÜñêåéá ôçò ìáêñÜò åõñùôïõñêéêÞò äéáðñáãìÜôåõóçò ìå ôçí áðüöáóç ôçò Ëåõêùóßáò íá äéåêäéêÞóåé ìáîéìáëéóôéêÝò -üðùò ôéò åêôéìÜ ç Aãêõñá- áíáôñïðÝò óôï Kõðñéáêü óôçí ßäéá ÷ñïíéêÞ ðåñßïäï. BëÝðåé áèñïéóôéêÜ äßðëá óôéò åéäéêÝò óêëçñÝò äéáðñáãìáôåõôéêÝò ðñüíïéåò, ðïõ äéáôýðùóå ç EðéôñïðÞ óôçí Ýêèåóç ôïõ Oêôùâñßïõ êáé ïé ïðïßåò åßíáé âÝâáéï üôé èá äéáôõðùèïýí áêüìç óêëçñüôåñá óôç Óýíïäï KïñõöÞò ôïõ Äåêåìâñßïõ, ìéá âáñéÜ åëëçíéêÞ êáé êõðñéáêÞ õðïèÞêç.
Yðü ôï öùò ôùí ðáñáðÜíù äéáðéóôþóåùí, èá ðñÝðåé íá áíáëýóïõìå ôçí ôïõñêéêÞ êéíçôéêüôçôá ðïõ êáôáãñÜöåôáé, ìåôÜ ôç äçìïóéïðïßçóç ôçò Ýêèåóçò ôçò EðéôñïðÞò, óôéò áñ÷Ýò Oêôùâñßïõ, óôï Aéãáßï. Eßíáé ÷áñáêôçñéóôéêü üôé Ýíáò áðü ôïõò ðéï óêëçñÜ áíôéôéèÝìåíïõò óå õðï÷ùñÞóåéò óôçí Kýðñï êáé óôçí ðáñáðïìðÞ óôç XÜãç åêðñïóþðïõò ôïõ ôïõñêéêïý äéðëùìáôéêïý êáôåóôçìÝíïõ, ï ðñþçí ðñÝóâçò óôçí AèÞíá Ãêïõíôïýæ AêôÜí, óå ðñüóöáôï Üñèñï ôïõ óôçí Turkish Daily News, êáôçãïñåß ôçí åëëçíéêÞ êáé åëëçíïêõðñéáêÞ ðëåõñÜ ãéá ôçí áðüññéøç ôïõ Ó÷åäßïõ AíÜí êáé ãéá åãêáôÜëåéøç ôïõ Eëóßíêé, ðïõ ï ßäéïò ðñéí áðü ëßãï êáéñü Ýêñéíå ùò êáôáóôñïöéêÜ ãéá ôá ôïõñêéêÜ óõìöÝñïíôá! EñíôïãÜí êáé Báèý KñÜôïò óõìöùíïýí óôçí åêôßìçóç üôé Kõðñéáêü êáé åëëçíïôïõñêéêÝò åêêñåìüôçôåò óõíéóôïýí ìéá âáñéÜ õðïèÞêç óå ìéá Þäç äýóêïëç êáé õðïèçêåõìÝíç åõñùôïõñêéêÞ äéáðñáãìÜôåõóç.
ÄõóáñÝóêåéá
Tï óêçíéêü áõôü äåí äõóáñåóôåß ìüíïí ôïõò åôáßñïõò ìáò, ðïõ âëÝðïõí íá áíáôñÝðåôáé ç ëïãéêÞ ôçò Kïðåã÷Üãçò, áëëÜ åîïñãßæïõí ôçí OõÜóéãêôïí. Eôóé, äéáìïñöþíåôáé Ýíá óêçíéêü êñßóçò óôéò ó÷Ýóåéò AèÞíáò - OõÜóéãêôïí -ôï ïðïßï êáé åðåóÞìáíå ï ðñþçí ðñùèõðïõñãüò Kùíóôáíôßíïò MçôóïôÜêçò- ðñþôï äåßãìá ãñáöÞò ôçò ïðïßáò åßíáé ç Üêïìøç ðáñÜêáìøç ôçò EëëÜäáò óôçí áíáãíþñéóç ôïõ óõíôáãìáôéêïý ïíüìáôïò ôçò ÐÃÄM.
Aí äåí õðÜñîåé óõíôïíéóìüò AèÞíáò - Ëåõêùóßáò êáé åõêñßíåéá ôïðïèÝôçóçò óôç Óýíïäï KïñõöÞò ôïõ Äåêåìâñßïõ -ìå ôçí åðßóêåøç ôïõ ðñùèõðïõñãïý óôç Ëåõêùóßá íá áíáäåéêíýåôáé óå êñßóéìï óôáèìü- ôüôå ôá åðüìåíá ìçíýìáôá, õðåñáôëáíôéêÜ, êáé ü÷é ìüíïí, èá Ýëèïõí êáé èá áöïñïýí ôçí Kýðñï.
Aí ôï ðáñáðÜíù óêçíéêü ðáãéùèåß, ç AèÞíá èá Ý÷åé äéðëü óôñáôçãéêü ðñüâëçìá, áôëáíôéêü êáé åõñùðáúêü: Èá äõóêïëåõèåß íá äéáöõëÜîåé çãåôéêü ñüëï óôá BáëêÜíéá êáé ôáõôü÷ñïíá èá äõó÷åñáíèåß óôç äéáóöÜëéóç ôçò èÝóçò ôçò óôá ðñïùèçìÝíá ó÷Þìáôá åõñùðáúêÞò óõíï÷Þò êáé óõíåñãáóßáò.
ÁÐÏØÅÉÓ
H ãíþìç ôçò "Ç"
Aðü ôçí éó÷õñÞ óôçí áíßó÷õñç EëëÜäá
ÇÌÅÑÇÓÉÁ, 14/11/2004
Óôéò äéåèíåßò ó÷Ýóåéò ÷ñåéÜæåôáé áñêåôüò ÷ñüíïò ãéá íá êôéóèåß ìéá åðéôõ÷ßá -êáé åëÜ÷éóôïò ãéá íá ãêñåìéóèåß.
Ðñéí áðü äÝêá ÷ñüíéá, ç ÷þñá Þôáí áíôéìÝôùðç ìå Ýíáí êëïéü ðñïâëçìÜôùí óå üëá ôá åèíéêÜ èÝìáôá: Óå äéáìÜ÷ç ìå ôï êñÜôïò ôùí Óêïðßùí. Óå óõíèÞêåò «øõ÷ñïý ðïëÝìïõ» ìå ôçí Tïõñêßá. AðïìïíùìÝíç åíôüò ôçò EõñùðáúêÞò Eíùóçò (êáé) ãéá ôçí áêáôáíüçôç ðïëéôéêÞ ìáò ðñïò ôá Óêüðéá. Må ðñïâëçìáôéêÝò ó÷Ýóåéò ìå ôéò HÐA. Káé ôï Kõðñéáêü, ìéá ìüíéìç áíïéêôÞ ðëçãÞ.
AðáéôÞèçêå óõóôçìáôéêÞ äïõëåéÜ êáé êõñßùò ìéá áíáèåþñçóç ôçò åèíéêÞò óôñáôçãéêÞò, ãéá íá áíáôñáðåß ç äõóìåíÞò êáôÜóôáóç. ¼ìùò ôá áðïôåëÝóìáôá Þôáí èåáìáôéêÜ.
H EëëÜäá áðÝêôçóå êýñïò óôçí EõñùðáúêÞ Eíùóç êáé ìéá óôáèåñÞ êáé áðïäïôéêÞ ó÷Ýóç ìå ôéò HÐA. Eîïõäåôåñþèçêáí áñêåôÝò åóôßåò Ýíôáóçò ìå ôçí Tïõñêßá, ïé åëëçíïôïõñêéêÝò äéáöïñÝò Ýãéíáí ìÝñïò ôçò åõñùôïõñêéêÞò ðñïóÝããéóçò ìå ôç óõìöùíßá ôïõ Eëóßíêé. Tï Kõðñéáêü îáíáâãÞêå áðü ôïí «ëÞèáñãï» êáé ç Kýðñïò Ýãéíå ìÝëïò ôçò E.E. Oé ó÷Ýóåéò ìå ôá Óêüðéá åîïìáëýíèçêáí ðëÞñùò êáé åßíáé áðïñßáò Üîéïí ôï ãåãïíüò üôé ç êõâÝñíçóç Óçìßôç äåí ôüëìçóå íá ëýóåé êáé ôï èÝìá ôçò ïíïìáóßáò, áöïý ïé óõíèÞêåò Þôáí þñéìåò.
Aßöíçò, ôá «äåäïìÝíá» Ýðáøáí íá åßíáé äåäïìÝíá. MÝóá óå ïêôþ ìÞíåò äéáíýèçêå ìéá åðéêßíäõíç äéáäñïìÞ ïëïôá÷þò ðñïò ôá ðßóù.
H Tïõñêßá, ôá Óêüðéá, ç Kýðñïò, üëá ôá åèíéêÜ èÝìáôá Ýãéíáí ðÜëé áíïéêôÝò ðëçãÝò. H EëëÜäá ÷Üíåé êáèçìåñéíÜ êýñïò êáé åñåßóìáôá óôçí EE êáé ôáõôü÷ñïíá åîáöáíßæåôáé, ùò ÷þñá Üíåõ óçìáóßáò, áðü ôá «ñáíôÜñ» ôçò áìåñéêáíéêÞò äéðëùìáôßáò. Îáíáãßíáìå «áíÜäåëöïé»...
Ãéá íá ìçí øÜ÷íïõìå áäßêùò îÝíïõò «åðéâïõëåßò» êáé ýðïðôá äéåèíÞ êÝíôñá óõíùìïóßáò, ïöåßëïõìå íá ðáñáäå÷èïýìå üôé ï ìï÷ëüò ôçò áíáôñïðÞò åßíáé åóùôåñéêüò. H ÷þñá äåí äéáèÝôåé ìéá óáöÞ êáé óõãêñïôçìÝíç åîùôåñéêÞ ðïëéôéêÞ. Ãé? áõôü ïäçãåßôáé ðñïò ôá ðßóù. Tï óêçíéêü ôçò áéóéïäïîßáò êáé ôçò áõôïðåðïßèçóçò Ýãéíå ðÜëé óêçíéêü êñßóçò êáé áðåéëþí.
Ðáëéüôåñá, ôï ðïëéôéêü ìáò óýóôçìá õðÝöåñå áðü ìéáí áêüìç êáêïäáéìïíßá. O÷é ìüíï ïé áóôï÷ßåò óôçí åîùôåñéêÞ ðïëéôéêÞ ìáò åãêëþâéæáí óå áäéÝîïäá, áëëÜ óôç óõíÝ÷åéá ïñéóìÝíåò ðïëéôéêÝò çãåóßåò ðñïóðáèïýóáí íá áîéïðïéÞóïõí ôá áäéÝîïäá ðñïò ßäéïí êïììáôéêü üöåëïò.
OäçãçèÞêáìå áñêåôÝò öïñÝò óå ðñüùñåò åêëïãÝò ìå áöïñìÞ (õðáñêôÜ Þ áíýðáñêôá) åèíéêÜ áäéÝîïäá. ËÝôå íá åßìáóôå Ýôïéìïé íá ðëçñþóïõìå êáé áõôÞí ôçí êáêïäáéìïíßá;