Exposition Les Frères Manaki Photographies fin XIXe_débutXXe siècle au Château de Caen (Guillaume le Conquérant): mono pou xehasan na grapsoun oti itan Ellines! Ils ont oublié de mentionner que les frères Manaki étaient grecs!
Αδελφοί Μανάκη
Οι αδελφοί Μανάκη (ή Μανάκια) υπήρξαν πρωτοπόροι φωτογράφοι και κινηματογραφιστές στο χώρο των Βαλκανίων. Έλληνες στην καταγωγή, κατάγονται από την Αβδέλα Γρεβενών, ένα κεφαλοχώρι-βλαχοχώρι της Πίνδου. Έδρασαν στα Βαλκάνια όπως οι αδελφοί Λυμιέρ στο Παρίσι και ο Έντισον στην Αμερική την ίδια περίπου περίοδο: ασχολήθηκαν και προώθησαν τη νέα Τέχνη του Κινηματογράφου ανοίγοντας το δρόμο στους μεγάλους δημιουργούς των επόμενων δεκαετιών και αφήνοντας πίσω τους μοναδικά ιστορικά φωτογραφικά και κινηματογραφικά ντοκουμέντα των αρχών του 20ου αιώνα στα Βαλκάνια.
Οι αδελφοί Μανάκη, ο Γιαννάκης και ο Μίλτος, γεννήθηκαν στην Αβδέλα Γρεβενών στις 18.05.1878 και 09.09.1882 αντίστοιχα. Ο Γιαννάκης από μικρός ενδιαφερόταν για τη ζωγραφική και φοίτησε στο γυμνάσιο του Μοναστηρίου για να πάρει δίπλωμα δασκάλου αλλά και ζωγράφου με ιδιαίτερες ικανότητες στην «ιχνογραφία» και «καλλιγραφία». Ο Μίλτος, τέσσερα χρόνια πιο μικρός απ’ τον Γιαννάκη, σε αντίθεση με τον αδελφό του, είχε ενδιαφέρον κυρίως για τη φύση και τη φυσική ζωή και πολλά χρόνια πέρασε στην Αβδέλα. Κατόρθωσε να γίνει καλός φωτογράφος και στη συνέχεια κινηματογραφιστής με βοηθό τον αδελφό του Γιαννάκη. Οι Μανάκηδες γύρισαν το 1905, στο χωριό τους, την πρώτη κινηματογραφική ταινία στα Βαλκάνια. Πρωταγωνίστρια της πρώτης και σύντομης σε διάρκεια ταινίας τους ήταν η γιαγιά τους κυρά-Λουκία Μανάκη, ετών 117, που έγνεθε μαλλί και ύφαινε στον αργαλειό.
Με την κάμερά τους τύπου «Bioscop 300», αγορασμένη από το Λονδίνο το 1905 από το Γιάννη Μανάκη, αποθανάτισαν πολλά από τα πλέον συγκλονιστικά γεγονότα (περίπου 40) του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου στα Βαλκάνια μεταξύ των οποίων και τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913. Παράλληλα και στον χώρο της φωτογραφίας έχουν να επιδείξουν σημαντικό έργο και προσφορά αφού 12.500 φωτογραφίες με μεγάλο ιστορικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον αποδίδονταιι σ’ αυτούς.
Ανάμεσα στις ταινίες των Μανάκηδων είναι η άφιξη του Τούρκου Σουλτάνου Μεχμέτ Ε’, το Μάϊο του 1911, στη Θεσσαλονίκη. Λέγεται μάλιστα ότι αυτοί κινηματογράφησαν και την Απελευθέρωση της πόλης στις 26 Οκτωβρίου 1912 αν και υπάρχουν γι’ αυτό επιφυλάξεις. Ο Γιαννάκης Μανάκης πέθανε στις 19 Μαϊου 1954 στη Θεσσαλονίκη (κατοικούσε στην οδό Κωνσταντινουπόλεως 81) άπορος και αγνοημένος. Ο Μίλτος Μανάκης, που παρέμεινε στο Μοναστήρι, πέθανε εκεί το 1964 με τιμές «πρωτοπόρου» του Κινηματογράφου.