Όταν είσαι φτωχή στο μυαλό - Αλέκος Ζαζόπουλος

Πάρε τον καθρέφτη σου αγκαλιά, 
δώσε και στο κρύσταλλο φιλιά, 
και η ομορφιά σου είν’ όλη δικιά σου, 
να τη χαίρεσαι.

Όταν είσαι φτωχή στο μυαλό
δε σε σώνει κανείς, ούτ’ εγώ.
Μηδενίζεις αγάπη κι αισθήματα, 
δεν ακούς της καρδιάς τα μηνύματα.
Όταν είσαι φτωχή στο μυαλό
δε σε σώνει κανείς, ούτ’ εγώ. [2×]

Πάρε τα ψυχρά σου τα φιλιά, 
δε με συγκινούνε τώρα πια, 
κι ο εγωισμός σου είν’ όλος δικός σου, 
να τον χαίρεσαι.

Όταν είσαι φτωχή στο μυαλό
δε σε σώνει κανείς, ούτ’ εγώ.
Μηδενίζεις αγάπη κι αισθήματα, 
δεν ακούς της καρδιάς τα μηνύματα.
Όταν είσαι φτωχή στο μυαλό
δε σε σώνει κανείς, ούτ’ εγώ. [2×]