Αργοσβήνεις μόνη - Γεωργακοπούλου & Περπινιάδης

Αχ! στης ζωής τη στράτα αργοσβήνεις μόνη
δίχως να 'χεις καμιά συντροφιά, μαυρομάτα,
Πώς κλαίω και θρηνώ για τα γλυκά σου νιάτα!

Αν σε απάτησε και σε τραυμάτισε ο έρωτας,
ο έρωτας που φωτίζει τα μάτια σου,
τα πανάκριβα παλάτια σου,
η αγάπη μου θα σε γιατρέψει
και τ’ όνειρό σου το παλιό θα ζωντανέψει [×2]