Τα άλογα του Αχιλλέως του Κωνσταντίνου Καβάφη στηρίζεται στο γνωστό επεισόδιο της ραψωδίας της Ιλιάδας (ΡΑΨ. Ψ’ 276-284 και ρ’ 426-449). Ούτε ο Δίας μπορεί να ανατρέψει το πεπρωμένο του Πατρόκλου και τ’ άλογα ακόμα κι αθάνατα συμμετέχουν στην οδύνη του Αχιλλέα.
Les chevaux d'Achille, de Giorgio de Chirico
Τὰ ἄλογα τοῦ Ἀχιλλέως
Τὸν Πάτροκλο σὰν εἶδαν σκοτωμένο,
ποὺ ἦταν τόσο ἀνδρεῖος, καὶ δυνατός, καὶ νέος,
ἄρχισαν τ᾿ ἄλογα νὰ κλαῖνε τοῦ Ἀχιλλέως·
ἡ φύσις των ἡ ἀθάνατη ἀγανακτοῦσε
γιὰ τοῦ θανάτου αὐτὸ τὸ ἔργον ποὺ θωροῦσε.
Τίναζαν τὰ κεφάλια των καὶ τὲς μακρυὲς χαῖτες κουνοῦσαν,
τὴν γῆ χτυποῦσαν μὲ τὰ πόδια, καὶ θρηνοῦσαν
τὸν Πάτροκλο ποὺ ἐνοιώθανε ἄψυχο –ἀφανισμένο–
μιὰ σάρκα τώρα ποταπὴ –τὸ πνεῦμα του χαμένο–
ἀνυπεράσπιστο –χωρὶς πνοὴ–
εἰς τὸ μεγάλο Τίποτε ἐπιστραμένο ἀπ᾿ τὴν ζωή.
Τὰ δάκρυα εἶδε ὁ Ζεὺς τῶν ἀθανάτων
ἀλόγων καὶ λυπήθη. «Στοῦ Πηλέως τὸν γάμο»
εἶπε «δὲν ἔπρεπ᾿ ἔτσι ἄσκεπτα νὰ κάμω·
καλλίτερα νὰ μὴν σᾶς δίναμε, ἄλογά μου
δυστυχισμένα! Τί γυρεύατ᾿ ἐκεῖ χάμου
στὴν ἄθλια ἀνθρωπότητα ποὖναι τὸ παίγνιον τῆς μοίρας.
Σεῖς ποὺ οὐδὲ ὁ θάνατος φυλάγει, οὐδὲ τὸ γῆρας
πρόσκαιρες συμφορὲς σᾶς τυραννοῦν. Στὰ βάσανά των
σᾶς ἔμπλεξαν οἱ ἄνθρωποι.» – Ὅμως τὰ δάκρυά των
γιὰ τοῦ θανάτου τὴν παντοτινὴ
τὴν συμφορὰν ἐχύνανε τὰ δυὸ τὰ ζῶα τὰ εὐγενῆ.
Τα άλογα του Αχιλλέως του Κωνσταντίνου Καβάφη στηρίζεται στο γνωστό επεισόδιο της ραψωδίας της Ιλιάδας (ΡΑΨ. Ψ’ 276-284 και ρ’ 426-449). Ούτε ο Δίας μπορεί να ανατρέψει το πεπρωμένο του Πατρόκλου και τ’ άλογα ακόμα κι αθάνατα συμμετέχουν στην οδύνη του Αχιλλέα.
Ο Πάτροκλος ήταν γιος του Μενοιτίου, ενός των Αργοναυτών, και της Σθενέλης. Η καταγωγή τους ήταν από την Οπούντα της Λοκρίδας, αλλά επειδή ο Πάτροκλος πάιζοντας σκότωσε τον συντροφό του Κλεισώνυμο, αναγκάστηκαν να μετακομίσουν στη Θεσσαλία και να βρουν προστασία στον Πηλέα, τον πατέρα του Αχιλλέα. Εκεί ο Πάτροκλος και ο Αχιλλέας δέθηκαν με τη περίφημη φιλία ώσπου ο Πάτροκλος σκοτώθηκε από τον Έκτορα στον τρωικό πόλεμο φορώντας τη στολή του Αχιλλέα.
Ο Αχιλλέας ήταν γιος του Πηλέα και της θεάς Θέτιδας, η ίδια κόρη του θεού Ωκεανού. Μεγάλωσε κοντά στον κένταυρο Χείρωνα. Επέλεξε να πάει να πολεμήσει στην Τροία για τη φήμη κι ας ήταν να πεθάνει νέος, παρά να ζήσει μακροχρόνιος αλλά χωρίς δόξα.
Τα δυο άλογα, ο Βάλιος και ο Ξάνθος, ήταν γόνοι του θεού των ανέμων Ζεφύρου και της αρπυίας Ποδαργούς. Ήταν αθάνατα και γρήγορα σαν το άνεμο. Τα δώρησε ο Ποσειδώνας στο γάμο του Πηλέα με τη Θέτιδα στο Πήλιο, και τραβούσαν το άρμα του Αχιλλέα στον τρωικό πόλεμο.