Να 'ταν ο πόνος άνθρωπος - Πίτσα Παπαδοπούλου

Να ’ταν ο πόνος άνθρωπος, 
να του γλυκομιλούσα.
Να φύγει από τα μάτια σου,
θα τον παρακαλούσα.

Δεν μπορώ να σε βλέπω να κλαις, 
την ψυχή σου να καίνε φωτιές, 
μη μου κλαις, μη μου κλαις.
Δεν αντέχω να κλαις, να πονάς, 
τι δε θα ’δινα για να γελάς, 
μην πονάς, μην πονάς.

Πότε θα δω το γέλιο σου
μέσ’ στο πικρό σου στόμα.
Σου ’χω γιατρέψει τις πληγές
μα εσύ πονάς ακόμα.

Δεν μπορώ να σε βλέπω να κλαις, 
την ψυχή σου να καίνε φωτιές, 
μη μου κλαις, μη μου κλαις.
Δεν αντέχω να κλαις, να πονάς, 
τι δε θα ’δινα για να γελάς, 
μην πονάς, μην πονάς.