Le théâtre, un poème chargé de mélancolie, fidèle au reste de l’œuvre de Lambros Porfyras (1879-1932).
Τὸ θέατρο
Δὲν ξέρω πῶς νὰ σοῦ τὸ εἰπῶ. Μὰ ὁ δρόμος, χθὲς τὸ βράδυ,
μὲς στὴ σταχτιὰ τὴ συννεφιὰ σὰ θέατρο εἶχε γίνει.
Μόλις φαινόταν ἡ σκηνὴ στ᾿ ἀνάριο τὸ σκοτάδι
καὶ σὰ σκιὲς φαινόντανε μακριά μου οἱ θεατρίνοι.
Τὰ σπίτια πέρα κι οἱ αὐλὲς καὶ τὰ κλωνάρια ἀντάμα
ἔλεγες κι ἦταν σκηνικὰ παλιὰ καὶ ξεβαμμένα,
κι ἐκεῖνοι ἐβγαίναν κι ἔπαιζαν τ᾿ ἀλλόκοτό τους δράμα,
κι ἄκουγες βόγκους κι ἄκουγες καὶ γέλια εὐτυχισμένα.
Ἐγὼ δὲν ξέρω. Ἐβγαίνανε κι ἐσμίγαν κι ἐπαγαίναν
κι ἤτανε μιὰ παράσταση καὶ θλιβερὴ κι ὡραία.
Κι ἔβγαινε, Θέ μου! κι ἡ νυχτιὰ καθὼς ἐπαρασταίναν,
κι ἔβγαινε, Θέ μου! κι ἔριχνε τὴ μαύρη της αὐλαία.
Το θέατρο, ένα μελαγχολικό ποίημα, πιστό στο υπόλοιπο έργο του Λάμπρου Πορφύρα (1879-1932). Επηρεασμένος από το Διονύσιο σολωμό και τον Κωστή Παλαμά, αλλά ακόμα περισσότερο από τους Γάλλους συμβολιστές (Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Γκυστάβ Φλωμπέρ, Μπωντλαίρ, ...) των οποίων μετέφρασε διάφορα έργα , ο Πορφύρας κατατάσεται μεταξύ των κυριώτερων εκπροσώπων του συμβολισμού στην ελληνική ποίηση.
- Σκιές, Αθήνα, εκδ. Βιβλιοπωλείο Γ.Βασιλείου, Αθήνα 1920 (Πρώτη έκδοση)
- Τα ποιήματα (1894-1932), Αθήνα, Ελληνική Βιβλιοθήκη/Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, 1993