Δρόμοι παλιοί
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου
Κι εγώ, ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε
Το «Δρόμοι παλιοί» είναι μια από τις πιο πολυτραγουδισμένες συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη πάνω σε ένα ποίημα του Μανώλη Αναγνωστάκη. Το ποίημα είχε ήδη κυκλοφορήσει από το 1945 στη συλλογή Εποχές. Ο Αναγνωστάκης ήταν τότε αρχισυντάκτης ενός φοιτητικού περιοδικού και μέλος της ΕΠΟΝ, αντιστασιακή οργάνωση νεολαίας προσκείμενη στο Κομουνιστικό κόμμα. Φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο για την πολιτική του δράση ενώ αποφυλακίστηκε με τη γενική αμνηστία που επακολούθησε του εμφυλίου. Η δε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη πρωτακούστηκε το 1973 στην ταινία «Σέρπικο» του Σίντνεϋ Λούμετ με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσίνο σε μια υπόθεση ενός αστυνομικού που καταγγέλλει τη διαφθορά των συναδέρφων του από τους έμπορους ναρκωτικών, βασισμένη στο βιβλίο του Πίτερ Μάας. Το 1975, κυκλοφόρησε με τους στίχους του Αναγνωστάκη στο δίσκο «Μπαλάντες».
Δρόμοι παλιοί - Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Δρόμοι παλιοί - Μαρία Φαραντούρη
Δρόμοι παλιοί - Δήμητρα Γαλάνη
Δρόμοι παλιοί - Μίκης Θεοδωράκης
Δρόμοι παλιοί - Γιώργος Νταλάρας
