Πριγκιπέσα, στίχοι Σωκράτη Μάλαμα

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω,
πώς να σου το πω;
Έλεγα περνούν τα χρόνια,
θα συμμορφωθώ.

Μα είναι δώρο άδωρο,
ν’ αλλάξεις χαρακτήρα.
Τζάμπα κρατάς λογαριασμό,
τζάμπα σωστός με το στανιό.

Έξω φυσάει αέρας
κι όμως, μέσα μου,
μέσα σ’ αυτό το σπίτι,
πριγκιπέσα μου,
το φως σου και το φως
χορεύουν γύρω μας.
Απίστευτος ο κόσμος
κι ο χαρακτήρας μας.

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω,
κι έφτασα ως εδώ.
Λάθη στραβά και πάθη
μ’ έβγαλαν σωστό.

Ξημερώματα στο δρόμο,
ρίχνω πετονιά.
Πιάνω τον εαυτό μου
και χάνω το μυαλό μου.