«Πετραδάκι-πετραδάκι», χαρακτηριστικό τραγούδι της δεκαετίας του '60, όταν κυριαρχούσε ο λαϊκός κινηματογράφος.
Πετραδάκι-πετραδάκι
Πετραδάκι-πετραδάκι για τα σένα το 'χτισα
Πετραδάκι-πετραδάκι για τα σένα το 'χτισα
Της αγάπης το τσαρδάκι κι όμως δε σ' απόχτησα
Της αγάπης το τσαρδάκι κι όμως δε σ' απόχτησα.
Τα ψηλά τα σκαλοπάτια όσες τ' ανεβήκανε
βρήκαν πλούτη μεγαλεία μα καρδιά δε βρήκανε
βρήκαν πλούτη μεγαλεία μα καρδιά δε βρήκανε.
Για μια πλούσια αγάπη τη δική μου πρόδωσες
Για μια πλούσια αγάπη τη δική μου πρόδωσες
Kαι το ταπεινό τσαρδί μου μου το περιφρόνησες
Kαι το ταπεινό τσαρδί μου μου το περιφρόνησες.
Τα ψηλά τα σκαλοπάτια όσες τ' ανεβήκανε
βρήκαν πλούτη μεγαλεία μα καρδιά δε βρήκανε
βρήκαν πλούτη μεγαλεία μα καρδιά δε βρήκανε.
Φλόγες άναψα ένα βράδυ το τσαρδάκι το'καψα
Φλόγες άναψα ένα βράδυ το τσαρδάκι το'καψα
Kι ύστερα πάνω στη στάχτη μοναχός μου έκλαψα
Kι ύστερα πάνω στη στάχτη μοναχός μου έκλαψα.
«Πετραδάκι-πετραδάκι», χαρακτηριστικό τραγούδι της δεκαετίας του '60, όταν κυριαρχούσε ο λαϊκός κινηματογράφος. Πρωταγωνιστούσαν σ' αυτού του είδους τραγούδια η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου στο στίχο και ο Απόστολος Καλδάρας στη σύνθεση. Στο δε πανί του κινηματογράφου το τραγούδι αναβίωνε συνήθως ο Νίκος Χανθόπουλος ενώ στις πίστες των μπουζουκτσίδικων το ρυθμό έδινε ο Μιχάλης Μενιδιάτης.
Πετραδάκι-πετραδάκι - Μιχάλης Μενιδιάτης
