Οι ψυχές
Είναι δώδεκα το βράδυ κι όπως λένε όλοι οι μύθοι
τα φαντάσματα ξυπνάνε από κάποιο παραμύθι
έχουν φτερά, στα σύννεφα πετούν και απειλούν
απροστάτευτες παρέες ψάχνουν πάντοτε να βρουν
Λένε είναι οι ψυχές που δεν έχουν ησυχάσει
κάποιο πνεύμα ξεχασμένο που το δρόμο έχει χάσει
σκιά πάνω στον τοίχο κάτι πίσω απ' την κουρτίνα
ήχος σαν κραυγή που 'ρχεται απ' την κουζίνα
Κάποιοι πάλι κοροϊδεύουν δεν πιστεύουν πως υπάρχουν
άλλοι φοβούνται μήπως πεθάνουν απ' το φόβο τους σαν θα ’ρθουν
κι όταν στον τοίχο το εκκρεμές δώδεκα φορές χτυπήσει
το σώμα παραλύει κι η καρδιά θα σταματήσει
Με παραμύθια μεγαλώνουμε μεγάλοι και μικροί
στα σκοτεινά τα παραμύθια αντέχουν μόνο οι τολμηροί
μη με ρωτήσεις να σου πω τι πιστεύω για όλα αυτά
κλείσε τα μάτια και ανέβα μοναχός σου τα σκαλιά
Λένε είναι οι ψυχές που μένουν, λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα και ξυπνούν τις Κυριακές
Αν τύχει στο παραμύθι να ακούσεις ουρλιαχτά
Αν ακούσεις την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά
Αν αντικρίσεις μια νεράιδα ή ένα μαύρο ξωτικό
μη τρομάξεις, ποτέ δε θα σου κάνουνε κακό
Όποια πόρτα συναντήσεις μη διστάσεις να χτυπήσεις
κι αν απάντηση δεν πάρεις μη διστάσεις να ανοίξεις
στο δάσος αν χαθείς κλείσ' τα μάτια και τ' αφτιά σου
για λίγο προλαβαίνεις μες στα όνειρά σου, χάσου
Μίλα στο φεγγάρι, φτάσε πιο ψηλά απ' τον Άρη
κάνε τώρα τρεις ευχές πριν να τρίψεις το λυχνάρι
ζήτα ό,τι θες, κάνε ό,τι σου κατέβει
κανείς δεν υπάρχει που να στο απαγορεύει
Λένε είναι οι ψυχές που μένουν, λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα και ξυπνούν μοναχά τις Κυριακέs
Είναι δώδεκα το βράδυ κι έχουν όλοι κοιμηθεί
στη δική μου γειτονιά οι ψυχές έχουν κρυφτεί
δε γυρίζουν σαν σκιές μες στης πόλης τα στενά
γι' αυτό τις ανταμώνω στα όνειρά μου πιο συχνά
Ένα ακόμη βράδυ απ' αυτά που δεν τελειώνουν
κρύο και υγρό σαν αυτά που καταριόμουν
μπροστά βάδιζα εγώ και ξοπίσω χίλια μάτια
κάπου στάθηκα, θυμάμαι, μπρος σε κάτι σκαλοπάτια
Κάτι μ' αγκαλιάζει, κάτι με τρομάζει
κάτι μέσα μου θεριεύει και το δρόμο πάντα φράζει
αχ να 'ξερα δυο ξόρκια να ξεφύγω απ' το κακό σου
να βρω ν' ανακαλύψω που φυλάς το μυστικό σου
Οι νύχτες έχουν γίνει Ερινύες στην ψυχή μου
σημαδεύουν τη ζωή μου, συνοδεύουν τη σιωπή μου
Τ' αστέρια αδιάκριτα μετρούν τα βήματά μου
και φλερτάρουν σαν κορίτσια συνεχώς με τη σκιά μου
Λένε είναι οι ψυχές που μένουν, λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα και ξυπνούν τις Κυριακές
Μ' ακούς; Μίλα στις ψυχές, βγάλε όλα τα σφιγμένα
Αυτά που χρόνια τώρα έχεις μες στο στήθος σου κρυμμένα
Les âmes
Il est minuit comme disent les contes
les fantômes s'éveillent comme n'importe quelle histoire
ils ont des ailes, volent dans les airs et menacent
ils sont à la recherche de groupes qui ne sont pas protégés
On dit que ce sont des âmes tourmentées
une psyché errante perdue en chemin
une ombre sur les murs et derrière les rideaux
un cri strident venant de la cuisine
Certains en rient, ne croient pas en leur existence
d'autres les craignent de peur de mourir d'effroi
lorsque l'horloge frappe les douze coups
le corps se fige, le coeur s'arrête
A tout âge, on a vécu avec ces contes
seuls les plus audacieux supportent les histoires sombres
ne me demande pas ce que je pense de tout ça
ferme les yeux et monte seul les marches
On dit que les psychés restent, ce sont les ombres
On dit qu'elles dorment chaque jour et ne se réveillent que les dimanches
S'il t'arrive d'entendre des hurlements dans les histoires
si tu entends ton coeur battre plus fort
si tu t'en prends à une néréide ou de la fumée noire
n'aie pas peur, elles ne te feront pas du mal
N'hésite pas d'ouvrir n'importe quelle porte se trouvant devant toi
n'hésite pas d'ouvrir si tu n'as pas de réponse
si tu te perds en forêt, ferme les yeux et bouche les oreilles
pour un peu tu es vraiment dans ton rêve, égare toi
Parle à la lune, va plus haut que Mars
fais trois voeux avant de frotter la lampe
demande ce que tu veux, fais ce qui te vient
il n'y a personne pour te l'interdire
On dit que des psychés restent, ce sont les ombres
On dit qu'elles dorment chaque jour et ne se réveillent que les dimanches
Il est minuit et tout le monde dort
les psychés se sont cachées dans mon quartier
elles n'errent pas comme les ombres dans les ruelles de la ville
je les rencontre plus souvent en rêve
Une nuit encore où rien ne finit
la peur et la sueur pour ceux qui sont pris dans le jeu
j'avance , mille yeux m'épient par derrière
je m'arrête à un endroit, je me souviens, à chaque marche que je monte
Quelque chose d'effrayant m'enserre
quelque chose grandit en moi, la route est barrée
si je connaissais deux formules pour conjurer le mauvais sort
je pourrais découvrir le secret que tu caches
Les nuits deviennent des Erinyes en mon âme
elles marquent ma vie de leur empreinte, elles m' accompagnent en silence
les étoiles discrètes suivent mes pas
et flirtent comme des filles constamment avec ma psyché
On dit que des psychés restent, ce sont les ombres
On dit qu'elles dorment chaque jour et ne se réveillent que les dimanches
M'entends tu ? parle aux psychés, arrache toi des contraintes
Que tu as secrètement en toi toutes ces années