Forums
[u]Ο ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟΣ[/u]
Και του Αιόλου τα παιδιά με τα τρανά τους κρίματα,
που σ' ανεμόδαρτα νησιά ολομερής μαλώνουν,
σαν χτυπηθούν γοργόφτερα στα πέλαγα, υψώνουν
απ' τα βουνά ψηλότερα πελώρια μαύρά κύματα.
Αναστενάζ' η θάλασσα και τ' ανεμοχτυπήματα
τ' αστραποβρόντια κι' η βροχή, όπου την χαρακώνουν,
τους πόνους της και την οργή ακόμα μεγαλώνουν,
και χάνοντας τα κάλλη της ξεσπά σ' αφροκοπήματα.
Μονάχα στον Ελλήσποντον απλώνεται γαλήνη.
Γλαυκός επάνω ουρανός, κάτω γλαυκά νερά
κι' ο Ζέφυρος νανούρισμα μ' αγάπη περιχύνει.
Είναι παρθένου κι' αδελφής εκεί βαθειά το μνήμα.
Κοιμάτ' η Έλλη μ' όνειρα, μ' ελπίδες, με χαρά
και να ταράξη δεν τολμά τον ύπνο της το κύμα...