Πίσω
Μόνο πληγές έχω στο στήθος,
εκεί που είχα μόνο καρδιά.
Η σχέση αυτή, άλυτος γρίφος,
κάθε σου λέξη, χίλια καρφιά·
και της σιωπής τα πουλιά
πέφτουν σε τοίχους κι αυτά φυλακισμένα,
ψάχνουν, αδιέξοδα πια,
τρόπο να βρουν για να φτάσουνε σ’ εσένα.
Ένας πόλεμος είσαι,
κι αγαπώ τον εχθρό·
μένω και πολεμάω
για να σκοτωθώ.
Ένας πόλεμος είσαι,
που έχω χάσει καιρό
μία άνιση μάχη,
μα δεν υποχωρώ.
Η ψυχή μου μένει πίσω,
μα η ζωή προχώρησε·
κι όποιος εαυτός γνωρίζω,
σε συγχώρεσε.
Η ψυχή μου μένει πίσω
και ας πάω μπροστά,
μοιάζει το κορμί μου άδειος δρόμος,
κι ούτε μια σκιά.
Ακόμα ζω... Μηχανικά...
Νύχτες που πέφτω σαν αστέρι,
αυτοθυσία, για μια ευχή·
μόνο να μου απλώνες το χέρι
και να ορκιζόσουν μια νέα αρχή.
Σαν καταιγίδα μιλάς,
κι ας έχεις ήλιο ζεστό μέσα στο στόμα,
πόσα για σένα κρατάς,
σαν υποσχέσεις θαμμένες μες στο χώμα.