http://www.youtube.com/watch?v=UOiMmJ8E…
ΠΟΥ ΠΕΤΑΞΕ Τ' ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ
Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου
καρδούλα της καρδιάς μου
πουλάκι της φτωχιάς αυλής
ανθέ της ερημιάς μου.
Πού πέταξε τ' αγόρι μου
πού πήγε, πού μ' αφήνει.
Χωρίς πουλάκι το κλουβί
χωρίς νερό η κρήνη.
Πώς κλείσαν τα ματάκια σου
και δεν θωρείς που κλαίω
και δεν σαλεύεις δεν γρικάς
τα που πικρά σου λέω.
ΧΕΙΛΙ ΜΟΥ ΜΟΣΚΟΜΥΡΙΣΤΟ
Μαλλιά σγουρά που πάνω τους
τα δάχτυλα περνούσα
τις νύχτες που κοιμόσουνα
και πλάι σου ξαγρυπνούσα.
Φρύδι μου γαϊτανόφρυδο
και κοντυλογραμμένο,
καμάρα που το βλέμμα μου
κούρνιαζε αναπαμένο.
Μάτια γλαρά που μέσα τους
αντίφεγγαν τα μάκρη
πρωινού ουρανού και πάσκιζα
μην τα θαμπώσει δάκρυ.
Χείλι μου μοσκομύριστο
που ως λάλαγες ανθίζαν
λιθάρια και ξερόδεντρα
κι αηδόνια φτερουγίζαν.
(Στήθια πλατιά σαν τα στρωτά
φτερούγια της τρυγόνας
που πάνωθέ τους κόπαζε
κ' η πίκρα μου κι ο αγώνας.
Μπούτια γερά σαν πέρδικες
κλειστές στα παντελόνια
που οι κόρες τα καμάρωναν
το δείλι απ' τα μπαλκόνια.
Και γώ, μη μου βασκάνουνε,
λεβέντη μου τέτοιο άντρα,
σου κρέμαγα το φυλαχτό
με τη γαλάζια χάντρα.
Μυριόρριζο, μυριόφυλλο
κ' ευωδιαστό μου δάσο,
πώς να πιστέψω η άμοιρη
πως μπόραε να σε χάσω;)
Οι στροφές που βρίσκονται στην παρένθεση δεν έχουν μελοποιηθεί.
ΜΕΡΑ ΜΑΓΙΟΥ ΜΟΥ ΜΙΣΕΨΕΣ
Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη γιε που αγάπαγες
κι ανέβαινες απάνω
Στο λιακωτό και κοίταζες
και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου
το φως της οικουμένης
Και μου ιστορούσες με φωνή
γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια
τόσα όσα μήτε του γιαλού
δεν φτάνουν τα χαλίκια
Και μου 'λεγες πως όλ' αυτά
τα ωραία θα ειν' δικά μας
και τώρα εσβήστης κι έσβησε
το φέγγος κι η φωτιά μας.
ΒΑΣΙΛΕΨΕΣ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ
Βασίλεψες αστέρι μου,
βασίλεψε η πλάση.
Κι ο ήλιος, κουβάρι ολόμαυρο,
το φέγγος του έχει μάσει.
Κόσμος περνά και με σκουντά,
στρατός και με πατάει
κι εμέ το μάτι ουδέ γυρνά
ουδέ σε παρατάει.
Την άχνα απ' την ανάσα σου
νιώθω στο μάγουλό μου,
αχ, κι ένα φως, μεγάλο φως
στο βάθος πλέει του δρόμου.
Τα μάτια μου σκουπίζει τα
μια φωτεινή παλάμη.
Αχ κι η λαλιά σου, γιόκα μου
στο σπλάχνο μου έχει δράμει.
Και να που ανασηκώθηκα,
το πόδι στέκει ακόμα.
Φως ιλαρό λεβέντη μου
μ' ανέβασε απ' το χώμα.
Σημαίες τώρα σε ντύσανε,
παιδί μου εσύ κοιμήσου.
Κι εγώ τραβώ στ' αδέρφια σου
και παίρνω τη φωνή σου..
ΗΣΟΥΝ ΚΑΛΟΣ ΚΙ ΗΣΟΥΝ ΓΛΥΚΟΣ
Ήσουν καλός κι ήσουν γλυκός
κι είχες τις χάρες όλες,
όλα τα χάδια του αγεριού,
του κήπου όλες τις βιόλες.
Το πόδι ελαφροπάτητο
σαν τρυφερούλι ελάφι,
πάταγε το κατώφλι μας
κι έλαμπε σα χρυσάφι.
Νιότη απ' τη νιότη σου έπαιρνα
κι ακόμη αχνογελούσα,
τα γερατειά δεν τρόμαζα,
το θάνατο αψηφούσα.
Και τώρα πού θα κρατηθώ,
πού θα σταθώ, πού θάμπω,
που απόμεινα ξερό δεντρί
σε χιονισμένο κάμπο;
[Πώς θα γυρίσω μοναχή
στο ερμαδιακό καλύβι;
Έπεσε η νύχτα στην αυγή
και το στρατί μου κρύβει.
Ωχ, δεν ακούστηκε ποτές
και δε μπορεί να γίνει
να καίγουνται τα χείλια μου
και να μαι μπρος στην κρήνη.]
Οι στροφές που βρίσκονται στην παρένθεση δεν έχουν μελοποιηθεί.
ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΙ ΣΤΕΚΟΣΟΥΝ
Στο παραθύρι στεκόσουν
κι οι δυνατές σου οι πλάτες
φράζαν ακέρια την μπασιά
τη θάλασσα τις τράτες.
Κι ο ίσκιος σου σαν αρχάγγελος
πλημμύριζε το σπίτι
κι εκεί στ' αυτί σου σπίθιζε
η γαζία τ' αποσπερίτη.
Κι ήταν το παραθύρι μας
η θύρα όλου το κόσμου
κι έβγαζε στον παράδεισο
που τ' άστρα ανθίζαν φως μου.
Κι ως στεκόσουν και κοίταζες
το λιόγερμα ν' ανάβει
σαν τιμονιέρης φάνταζες
κι η κάμαρα καράβι.
Και μες στο χλιό και γαλανό
το απόβραδο έγια λέσα
μ' αρμένιζες στη σιγαλιά
του γαλαξία μέσα.
Και το καράβι βούλιαξε
κι έσπασε το τιμόνι
και στου πελάγου το βυθό
πλανιέμαι τώρα μόνη
ΝΑ 'ΧΑ Τ' ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ
Να 'χα τ' αθάνατο νερό
ψυχή καινούργια να 'χα
να σου 'δινα να ξύπναγες
για μια στιγμή μονάχα.
Να δεις, να πεις, να το χαρείς
ακέραιο τ' όνειρό σου
να στέκεται ολοζώντανο
κοντά σου, στο πλευρό σου.
Βροντάνε στράτες κι αγορές
μπαλκόνια και σοκάκια
και σου μαδάμε οι κορασιές
λουλούδια στα μαλάκια.
Με τα χεράκια σου τα δυο
τα χίλιοχαϊδεμένα
όλη τη γης αγκάλιαζα
κι όλα ήτανε για μένα.
ΓΛΥΚΕ ΜΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕΣ
Γιε μου ποια μοίρα στο γραφε, ωιμέ
και ποια μου το χε γράψει.
Τέτοιον καημό τέτοια φωτιά, καημέ
στα στήθια μου ν ανάψει.
Γλυκέ μου εσύ δεν χάθηκες, ωιμέ,
μέσα στις φλέβες μου είσαι.
Γιε μου, στις φλέβες ολουνών
καημέ έμπα βαθιά και ζήσε..
- "ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΧΕΙΛΙ ΜΟΥ ΜΟΣΚΟΜΥΡΙΣΤ
http://www.youtube.com/watch?v=CBuVKfUw…
ΧΕΙΛΙ ΜΟΥ ΜΟΣΚΟΜΥΡΙΣΤΟ
Μαλλιά σγουρά που πάνω τους
τα δάχτυλα περνούσα
τις νύχτες που κοιμόσουνα
και πλάι σου ξαγρυπνούσα.
Φρύδι μου γαϊτανόφρυδο
και κοντυλογραμμένο,
καμάρα που το βλέμμα μου
κούρνιαζε αναπαμένο.
Μάτια γλαρά που μέσα τους
αντίφεγγαν τα μάκρη
πρωινού ουρανού και πάσκιζα
μην τα θαμπώσει δάκρυ.
Χείλι μου μοσκομύριστο
που ως λάλαγες ανθίζαν
λιθάρια και ξερόδεντρα
κι αηδόνια φτερουγίζαν.
(Στήθια πλατιά σαν τα στρωτά
φτερούγια της τρυγόνας
που πάνωθέ τους κόπαζε
κ' η πίκρα μου κι ο αγώνας.
Μπούτια γερά σαν πέρδικες
κλειστές στα παντελόνια
που οι κόρες τα καμάρωναν
το δείλι απ' τα μπαλκόνια.
Και γώ, μη μου βασκάνουνε,
λεβέντη μου τέτοιο άντρα,
σου κρέμαγα το φυλαχτό
με τη γαλάζια χάντρα.
Μυριόρριζο, μυριόφυλλο
κ' ευωδιαστό μου δάσο,
πώς να πιστέψω η άμοιρη
πως μπόραε να σε χάσω;)
Οι στροφές που βρίσκονται στην παρένθεση δεν έχουν μελοποιηθεί.
-----------
tu es mes lèvres,
tu sens bon
je passais mes doigts
sur tes cheveux bouclés
les nuits où tu dormais
et où je veillais sur toi
mes cils, mes fins cils
noircis au crayon
mon regard se penche
dessus sur cette chambre
à travers les yeux de la mouette
je regardais luire le large
lors du lever du soleil
je m'efforçais de ne pas
être éblouie par les larmes
tu es mes lèvres
tu sens bon
et par ton chant
fleurissaient les pierres et les arbres morts
et les rossignols battaient des ailes
- "ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΒΑΣΙΛΕΨΕΣ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ
http://www.youtube.com/watch?v=3jao5KVG…
ΒΑΣΙΛΕΨΕΣ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ
Βασίλεψες αστέρι μου,
βασίλεψε η πλάση.
Κι ο ήλιος, κουβάρι ολόμαυρο,
το φέγγος του έχει μάσει.
Κόσμος περνά και με σκουντά,
στρατός και με πατάει
κι εμέ το μάτι ουδέ γυρνά
ουδέ σε παρατάει.
Την άχνα απ' την ανάσα σου
νιώθω στο μάγουλό μου,
αχ, κι ένα φως, μεγάλο φως
στο βάθος πλέει του δρόμου.
Τα μάτια μου σκουπίζει τα
μια φωτεινή παλάμη.
Αχ κι η λαλιά σου, γιόκα μου
στο σπλάχνο μου έχει δράμει.
Και να που ανασηκώθηκα,
το πόδι στέκει ακόμα.
Φως ιλαρό λεβέντη μου
μ' ανέβασε απ' το χώμα.
Σημαίες τώρα σε ντύσανε,
παιδί μου εσύ κοιμήσου.
Κι εγώ τραβώ στ' αδέρφια σου
και παίρνω τη φωνή σου..
-------------
mon étoile s'est couchée
la Création a régné
et le soleil s'est paré de noir
la lumière est mâchée
le monde passe avec une goélette
l'armée me presse
je suis l'oeil
qui ne se détourne pas
qui ne t'abandonne pas
le râle de ta respiration
je le ressens sur ma joue
ah une lumière, une grande lumière
se fraie un chemin dans l'abîme
j'essuie mes yeux
avec une paume de lumière
et ta voix, mon fils
me pénètre dans les entrailles
et je me dresse debout
encore sur mes jambes
une lumière rouge, mon héros
me leva du sol
tu es maintenant enveloppé de drapeaux
endors toi mon enfant
je me dirige vers tes frères
pour prendre ta voix
In reply to - "ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΒΑΣΙΛΕΨΕΣ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ by el griego
Re: - "ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΒΑΣΙΛΕΨΕΣ ΑΣΤΕΡΙ ΜΟ
mon étoile s'est couchée
la Création a régné
et le soleil s'est paré de noir
la lumière est mâchée
le monde passe et me pousse
l'armée me presse
je suis l'oeil
qui ne se détourne pas
qui ne t'abandonne pas
le râle de ta respiration
je le ressens sur ma joue
ah une lumière, une grande lumière
se fraie un chemin dans l'abîme
j'essuie mes yeux
avec une paume de lumière
et ta voix, mon fils
me pénètre dans les entrailles
et je me dresse debout
encore sur mes jambes
une lumière rouge, mon héros
me lève du sol
tu es maintenant enveloppé de drapeaux
endors toi mon enfant
je me dirige vers tes frères
pour prendre ta voix
- "ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΗΣΟΥΝ ΚΑΛΟΣ ΚΙ ΗΣΟΥΝ Γ
http://www.youtube.com/watch?v=tTSYosIS…
ΗΣΟΥΝ ΚΑΛΟΣ ΚΙ ΗΣΟΥΝ ΓΛΥΚΟΣ
Ήσουν καλός κι ήσουν γλυκός
κι είχες τις χάρες όλες,
όλα τα χάδια του αγεριού,
του κήπου όλες τις βιόλες.
Το πόδι ελαφροπάτητο
σαν τρυφερούλι ελάφι,
πάταγε το κατώφλι μας
κι έλαμπε σα χρυσάφι.
Νιότη απ' τη νιότη σου έπαιρνα
κι ακόμη αχνογελούσα,
τα γερατειά δεν τρόμαζα,
το θάνατο αψηφούσα.
Και τώρα πού θα κρατηθώ,
πού θα σταθώ, πού θάμπω,
που απόμεινα ξερό δεντρί
σε χιονισμένο κάμπο;
-----------------------------------------
tu étais bon, tu étais doux
tu étais bon, tu étais doux
tu avais toutes les grâces
toutes les caresses du vent
tous les violons du jardin
d'un pas léger
comme un daim doux
tu piétinais notre sol
qui se mettait à luire comme de l'or
je revivais ma jeunesse à travers la tienne
j'avais retrouvé la joie de vivre
je n'avais pas peur de la vieillesse
je défiais la mort
et maintenant où vais je m'appuyer
où vais je me tenir d'une manière immuable
je suis une ronce d'arbre asséché
dans une plaine enneigée
- "ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΝΑ 'ΧΑ Τ' ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ
http://www.youtube.com/watch?v=5YsrloLt…
ΝΑ 'ΧΑ Τ' ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ
Να 'χα τ' αθάνατο νερό
ψυχή καινούργια να 'χα
να σου 'δινα να ξύπναγες
για μια στιγμή μονάχα.
Να δεις, να πεις, να το χαρείς
ακέραιο τ' όνειρό σου
να στέκεται ολοζώντανο
κοντά σου, στο πλευρό σου.
Βροντάνε στράτες κι αγορές
μπαλκόνια και σοκάκια
και σου μαδάμε οι κορασιές
λουλούδια στα μαλάκια.
Με τα χεράκια σου τα δυο
τα χίλιοχαϊδεμένα
όλη τη γης αγκάλιαζα
κι όλα ήτανε για μένα.
--------------
Si j'avais l'eau de l'immortalité
Si j'avais l'eau de l'immortalité
si j'avais une nouvelle âme
je te les offrirai
afin que tu te réveilles
l'espace d'un moment
pour que tu le voies,
pour que tu le racontes,
pour que tu te le réjouisses
ce rêve inaccessible
pour que tu sois debout, pour que tu sois vivant
près de toi, à côté de toi
on entend les bruits venant des rues ,des marchés
des balcons et des ruelles
et les filles mettent
des fleurs à tes cheveux
avec tes deux petites mains
mille fois caressées
j'enlaçait la Terre entière
elle était toute à moi
- "ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΓΛΥΚΕ ΜΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΧΑΘΗ
http://www.youtube.com/watch?v=gaGjMCzx…
ΓΛΥΚΕ ΜΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕΣ
Γιε μου ποια μοίρα στο ’γραφε, ωιμέ
και ποια μου το’ χε γράψει.
Τέτοιον καημό τέτοια φωτιά, καημέ
στα στήθια μου ν’ ανάψει.
Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες, ωιμέ,
μέσα στις φλέβες μου είσαι.
Γιε μου, στις φλέβες ολουνών
καημέ έμπα βαθιά και ζήσε.
----------------------------
mon doux enfant,
je ne t'ai pas perdu
mon fils, ta destinée était écrite
et celle-ci est la mienne
de connaître une telle douleur
qui me brûle la poitrine
mon doux enfant, je ne t'ai pas perdu
tu coules en moi, dans mes veines
mon fils, pénètre entièrement dans mes veines
et vis profondément en moi
In reply to - "ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ - ΓΛΥΚΕ ΜΟΥ ΕΣΥ ΔΕΝ ΧΑΘΗ by el griego
Yiannis Ritsos - "Epitaphios" in English
Les traductions anglaises des poèmes d'Yiannis Ritsos !
http://www.mikis-theodorakis.net/epitxt…
ta lèmè,
tot ziens,
@+