[i][center] [b][u] Το ναυάγιο [/u][/b]
Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα
Ύστερα απ' το φριχτό ναυάγιο και το χαμό
Το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά
(Πού πήγαν οι άλλες βάρκες ; ποιοί γλυτώσαν ;)
Εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα
Ένα νησί ερημικό όπως στα βιβλία
Εκεί θα χτίσουμε τα σπίτια μας
Γύρω-γύρω απ' τη μεγάλη πλατεία
Και στη μέση μια εκκλησιά
Θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία
Του καπετάνιου μας που χάθηκε - ψηλά-ψηλά -
Λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου, πιο χαμηλά του τρίτου
Θ' αλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλά παιδιά
Κι ύστερα θα καλαφατίσουμε ένα μεγάλο καράβι
Καινούριο, ολοκαίνουριο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα
Θα 'χουμε γεράσει, μα θα μας γνωρίσουνε.
Μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε μ' εμάς.
[b][u] Le naufrage [/u][/b]
Je vais rester, moi aussi avec vous, dans la barque,
Après le terrifiant naufrage et la perdition,
Le bateau s'abîme maintenant, au loin,
(Où les autres barques sont-elles allées ? Qui a survécu ?)
Nous, nous trouverons à un moment un récif,
Une île, déserte ainsi que dans les livres,
Là, nous bâtirons nos maisons
Tout autour de la grand'place,
Et une église au milieu.
Nous y suspendrons la photographie
De notre capitaine perdu – tout en haut -
Un peu plus bas le second, et, plus bas, celle du troisième,
Nous échangerons nos femmes et ferons de nombreux enfants,
Et ensuite nous calfaterons un grand navire,
Neuf, tout-neuf, et nous le lancerons à la mer,
Nous aurons vieilli, mais ils nous reconnaitront.
Seulement, nos enfants ne nous ressembleront pas. [/center][/i]