[i][center] Αυθέντης εκοιμήθηκε τρεις μέρες και τρεις νύχτες
κανείς δεν εθυμήθηκε να πάγει να τον ξυπνήσει
μόν' η μικρή Καλούδα του, μικρή και χαϊδεμένη,
παίρνει κλωνί βασιλικό κi ένα κλωνάρι μόσχο,
ραγίζει την πνοή του και τ' όνομα του κράζει:
«Ξύπνησ' αυθέντη μ', ξύπνησε και μην παρακοιμάσαι,
διότι είν' ο ύπνος βλαβερός, τα μάτια σου βαραίνει,
τα μάτια σου τα πλουμιστά και τα ζωγραφισμένα,
κι απάνω στο ζωγράφισμα η αγάπη είναι γραμμένη».
Le maître s'est endormi trois jours et trois nuits
Nul ne s'est souvenu d'aller le réveiller
Seule sa petite Kalouda; petite et calinée
Prend un brin de basilic et un rameau de musc,
Avec lui fend le souffle, l'appelle par son nom :
« Eveille-toi, mon maître éveille-toi et ne dors trop,
Le sommeil est malfaisant et alourdit tes yeux
Tes yeux irisés; tes yeux bien dessinés,
Er sur leur beau dessin l'amour s'est inscrit » [/center][/i]