Forums
[i][center] ΄Ξυπνώ την νύχτα κ΄ερωτώ τ΄άστρα με την αρράδα :
Τάχα τι κάμν΄ο φίλος μου τώρα γιά πανταρράδα.
Οπώ΄χ΄αγάπην φαίνεται, πρασινοκιτρινίζει :
Χέρια, ποδάρια, τ΄ορφανό τίποτε δεν ορίζει.
Στρέψε τα μάτια τα γλυκά, και λυγογυρισμένα,
Που κάνουν τα πικρά γλυκά, και τ΄΄αγρια ΄μερωμένα.
Να είχα τα δυό τα χέρια μου κλειδιά μαλαγματένια,
Ν΄άνοιγα την καρδούλαν σου, που κλείσθει δι΄εμένα.
Τις είναι σιδερόκαρδος να σου βαστά τον πόνον,
Να βλέπη το κορμάκι σου΄σ τον μήνα, και ΄σ τον χρόνον;
Με το δικό σου το φιλί ΄σ τους ουρανούς πετάω,
Με τους αγγέλους κάθομαι, μ΄αυτούς κοβέντα κάνω.
Ήθελα να είμαι ΄σ τα βουνά, μ΄αλάφια να κοιμούμαι,
Και το δικόν σου το κορμί να μη το συλλογιούμαι.
[/center][/i]