par Vangelis Korakakis ou Dimitris Mitropanos (1998)
https://www.youtube.com/watch?v=MjEagFh…
https://www.youtube.com/watch?v=3Qm3ikV…
https://www.youtube.com/watch?v=jvtX3tH…
Έτυχε να με γεννήσεις
και ζωή να μου χαρίσεις
στον πιο δύσκολο καιρό
μάνα πού ζω
Το βαρκάκι που με φέρνει
εμπατάρησε και γέρνει
πες μου πού να κρατηθώ
πού να σταθώ
Η ελπίδα μας χαμένη
και η μοίρα μας γραμμένη
στου διαβόλου το κιτάπι
να του βγει το μάτι
Ένα τέτοιο χαρακτήρα
μάνα μου από ποιον τον πήρα
σε ποιον έμοιασα να ξέρω
που υποφέρω
Όλα γύρω με πειράζουν
και γρουσούζη με φωνάζουν
με πληγώνει ό,τι δω
μάνα πού ζω
Η ελπίδα μας χαμένη
και η μοίρα μας γραμμένη
στου διαβόλου το κιτάπι
να του βγει το μάτι.
Το παιγνίδι τους στημένο
για τα γούστα τους φτιαγμένο
βόλτα φέρνει και γυρίζει
και μας ορίζει
Παίρνω και αφήνω δρόμους
και με τους δικούς μου νόμους
και ένα ξεχασμένο αστέρι
που έχω ταίρι
Η ελπίδα μας χαμένη
και η μοίρα μας γραμμένη
στου διαβόλου το κιτάπι
να του βγει το μάτι.
*
il se trouve que tu m'as mis au monde
que tu me donnes la vie
au moment le plus difficile
où vis je mana ?
la petite barque qui m'amène
se penche et se retourne
dis moi où tenir
où me tenir ?
notre espoir perdu
notre destinée écrite
qu'au qitab du diable
on arrache l'oeil
un tel caractère
de qui je l'ai hérité mana mou
à qui je ressemble, que je sache
pourquoi j'endure
tout autour me touche
on me traite de malchanceux
ce que je vois me blesse
où vis je mana?
notre espoir perdu
notre destinée écrite
qu'au qitab du diable
on arrache l'oeil
leur jeu est faussé
leurs goûts sont fabriqués
on nous fait un tour qui nous ramène
qui nous définit
je prends et laisse des chemins
avec mes propres lois
et avec une étoile oubliée
qui m'accompagne
notre espoir perdu
notre destinée écrite
qu'au qitab du diable
on arrache l'oeil
**
μπατάρω ή μπατέρνω
γέρνω από το ένα μέρος, πέφτω. φράσεις: «εμπατάρησε τ΄ άλογο» – «εμπατάρησε κι έπσε φορτωμένη ένα δεμάτι ξύλα».
πατσίζω το χρέος μου. φράση: «τα μπατάραμε» = τα συμφωνήσαμε.
αλλάζω γνώμη, παραβαίνω τη συμφωνία. φράση: «συμφωνήσαμε καλά καλά κι ύστερα τα μπατάρησε».
χάνω τις δυνάμεις μου, εξασθενώ. φράση: «πάει τα μπατάρ΄σε».
http://lexikolefkadas.gr/%CE%BC%CF%80%C…
mana, mana mou: maman --- qitab : le livre
**
πρώτο φθινόπωρο - premier automne (1998)
https://www.youtube.com/watch?v=JWexCcb…
Ένα παράπονο και ένα δάκρυ
πρώτο φθινόπωρο πρώτη βροχή
απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη
απόψε λύγισε η αντοχή
Ένα σκοτείνιασμα που με βαραίνει
πικρή ανάμνηση σαν μαχαιριά
πρώτο φθινόπωρο που με πεθαίνει
πρώτο φθινόπωρο χωρίς χαρά
Ό,τι φαντάστηκα ήταν απάτη
κι αν κάτι έλπιζα έχει χαθεί
τέτοιο φθινόπωρο χωρίς αγάπη
τέτοιο φθινόπωρο μην ξαναρθεί
*
un tracas , une larme
le premier automne, la première pluie
ma pensée est sans limite ce soir
mes forces fléchissent ce soir
une noirceur qui me pèse
un amère souvenir comme un coup de couteau
le premier automne qui m'achève
le premier automne sans joie
ce que j'avais imaginé était faux
et cet espoir s'est perdu
un tel automne sans amour
qu'un tel automne ne revienne pas
**
Το παλιόσκαρο - le vieux rafiot (1996)
https://www.youtube.com/watch?v=r69d3rh…
Εις τον Εικοστό αιώνα
μες το μάτι του κυκλώνα
έπεσε ένα καραβάκι
που ταξίδευε γιαλό
Μες τα βράχια το φουντάρει
μα δεν πήρανε χαμπάρι
πως τα αμπάρια ήταν κάργα
φορτωμένα με χρυσό
Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε
Το έβλεπαν να ταξιδεύει
μα δεν ξέραν τι γυρεύει
σημασία δεν του δίναν
γιατί ήτανε παλιό
Απ' την Κρήτη έως τον Έβρο
το παλιόσκαρο είχε νεύρο
τρικυμίες και φουρτούνες
που το βρίσκανε σωρό
Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε
Τι παράξενο καράβι
τι κουστούμι να μας ράβει
έτσι λέγαν οι ρουφιάνοι
το έβλεπαν από καιρό
Άσ' τε το για να βουλιάξει
να καεί και να ρημάξει
το πολύ πολύ να μείνουν
τα συντρίμμια στον αφρό
Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε
*
Au XXe siècle
dans l'oeil du cyclone
fut pris un petit navire
qui voyageait vers le rivage
et coulait en se fracassant sur les récifs
mais ils ne savaient pas
que la cale était pleine
d'une cargaison d'or
il voyageait en quête d'un port
il jetait l'ancre , il indiquait le soleil
ils le voyaient voyager
mais ils ne savaient pas ce qu'il cherchait
ils ne s'intéressaient pas à lui
car il était ancien
de la Crète à l'Evros
le vieux rafiot faisait nerveusement
face aux tempêtes
qui le condamnaient
il voyageait en quête d'un port
il jetait l'ancre , il indiquait le soleil
ce navire étrange
qui nous taille un costume
ainsi disaient les rabâcheurs
ça faisait pas mal de temps qu'ils le voyaient
avec le mauvais espoir enfin
qu'il coule, brûle ou soit ravagé
tout au plus il en resterait
des débris dans l'écume
il voyageait en quête d'un port
il jetait l'ancre , il indiquait le soleil
φουντάρω ;βουλιάζω τελείως
fleuve Evros (ou Maritsa) https://fr.wikipedia.org/wiki/Maritsa
**
Έρχονται βράδια - vient des soirs (1988)
https://www.youtube.com/watch?v=lWQrU68…
Λέω σε ξέχασα και πια δε σε θυμάμαι
κι ότι για μένα είσαι πια μηδενικό
μα κάτι νύχτες απ' το κλάμα δεν κοιμάμαι
γιατί στη σκέψη μου γυρνάς σαν ξωτικό
Έρχονται βράδια βαριά ρημάδια
μες στη ζωή μου και κάνουν μάγια
που με πληγώνουν και με ματώνουν
όταν σε σένανε η σκέψη μου γυρνά
Λέω πως χάθηκες και γίνηκες αγέρας
κι έμεινες μόνο μια ανάμνηση κακιά
μα όταν χάνεται το φέγγος της ημέρας
ο εφιάλτης σου ξανά με κυνηγά
Έρχονται βράδια βαριά ρημάδια
μες στη ζωή μου και κάνουν μάγια
που με πληγώνουν και με ματώνουν
όταν σε σένανε η σκέψη μου γυρνά
*
je me dis de t'oublier
de ne plus me souvenir de toi
de n'être plus rien maintenant pour moi
mais il y a des nuits
je pleure et ne dors pas
je me remets à penser à toi
vient des nuits pesantes qui me démolissent
elles envoutent ma vie, me blessent et me saignent
lorsque je repense à toi
je me dis de t'avoir perdue
de n'être plus qu'un courant d'air
plus qu'un mauvais souvenir
mais lorsque la journée perd sa clarté
le cauchemar me pourchasse à nouveau
vient des nuits pesantes qui me démolissent
elles envoutent ma vie, me blessent et me saignent
lorsque je repense à toi
**
Σιγά, σιγά τις μαχαιριές - tout doucement les coups de couteau (1956)
https://www.youtube.com/watch?v=stTfvGV…
https://www.youtube.com/watch?v=2zuB48Q…;
https://www.youtube.com/watch?v=aRY4tNA… (par Eva Styl & Voula Gkika, 1956)
Σιγά, σιγά τις μαχαιριές μες την καρδιά μου δίνε,
και αφού σταλιά δεν μ’ αγαπάς και μ’ άλλη τώρα περπατάς,
εσύ φονιάς μου γίνε,
Σιγά, τις μαχαιριές σιγά, καρδιά είναι τούτη και λυγά σιγά, καρδία είναι τούτη και λυγά
Την να την κάμω την ζωή χωρίς εσένα φως μου
ο χωρισμός είναι βαρύς γι αυτό γλυκά όσο μπορείς
τον θάνατό μου δώσ’ μου
Σιγά, τις μαχαιριές σιγά, καρδία είναι τούτη και λυγά, σιγά καρδιά είναι τούτη και λυγά
Την πονεμένη μου καρδιά το χέρι σου ας χτυπάει,
μα στάσου αγάπη μου φτωχή, να δεις πως βγαίνει μια ψυχή,
που ξέρει να αγαπάει, σιγά, τις μαχαιριές
Σιγά, καρδιά είναι τούτη και λυγά, σιγά, καρδιά είναι τούτη και λυγά
*
tout doucement les coups de couteau
donne les moi dans le coeur
car tu ne m'aimes pas, même pas un peu
vu que tu sors maintenant une autre
deviens mon meurtrier
tout doucement les coups de couteau
dans ce coeur qui est à bout
dans ce coeur qui fléchit
que veux tu que je fasse de cette vie sans toi phos mou
la séparation me pèse, mon chéri
pour ça, donne moi la mort autant que tu le peux
tout doucement les coups de couteau
dans ce coeur qui est à bout
dans ce coeur qui fléchit
frappe moi de ta main ce coeur en peine
mais arrête toi, mon pauvre amour,
le temps de voir comment une âme s'en va
une âme qui sait aimer
tout doucement les coups de couteau
dans ce coeur qui est à bout
dans ce coeur qui fléchit
phos mou ( φως μου, ma lumière) est un mot tendre