http://www.youtube.com/watch?v=XuIKEosi…
Πράσινο θρανίο,
μπλε στυλό, εμπριμέ το βιβλίο
τριάντα μαθητές, τρεις σειρές, δύο δύο
περάσαν οι σκέψεις μα δεν είπαν αντίο
Για θυμήσου, τη διπλανή σου
δυνατά στην αυλή τη φωνή σου
τα πρώτα μας πάρτυ , κάπου το Μάρτη
κι η πρώτη γυναίκα μαζί στο κρεββάτι
Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο
καθόσουνα στο διπλανό θρανίο
κι όταν μου έδινες το βιβλίο
μου λεγες σ΄ αγαπώ
Στης γειτονιάς το κοντινό παρκάκι
έπαιζες πάντα σαν μικρό παιδάκι
κι όταν φιλιόμασταν στο παγκάκι
μου λεγες σ αγαπώ
Τώρα γράφω για σένα , κι όλα είναι βγαλμένα
απ, την ψυχή μου σε σένα, στο μυαλό μου ολοένα
η μορφή σου σε μένα, όπως τότε σχολείο
μου χες πει για αστείο , δεν θα γράψεις για μένα
Είμαι πάλι κοντά σου, μ ένα στίχο δείχνω
δεν ξεχνάω ότι βρίσκω ανεκτίμητο
είναι συγκινητικό είμαι κοντά σου εγώ
ετσι απλά σ αγαπώ, έτσι απλά σ αγαπώ
Τώρα πια δεν πηγαίνουμε μαζί σχολείο
τώρα πια δεν καθόμαστε στο ίδιο θρανίο
τώρα πια δεν μου δίνεις το βιβλίο
όμως και τώρα αν σε δω θα σου πω σ αγαπώ
Θυμάσαι σου χα πει θα σου γράψω μια μέρα
ένα τραγούδι να τα ακούς και να το νιώθεις στον αέρα
έκανες πολλά για μένα και γι αυτό
νομίζω ήρθε η ώρα να σου πω ευχαριστώ
Μα τώρα αγάπη μου πέρασαν χρόνια
δεν ήταν παρά μόνο μια εικόνα
που έχει μείνει μες την καρδιά μου
να μου λέει σ΄ αγαπώ
Μα κάποια μέρα θα ρθεις πάλι πίσω
τα δυο γλυκά σου χείλη να φιλήσω
κι όταν αγάπη μου σε ρωτήσω
θα μου πεις σ αγαπώ
Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο
την πρώτη ώρα πάντα κάναμε σκασιαρχείο
βόλτες στη βροχή στο κρύο
κι όταν πηγαίναμε στην τάξη στο ίδιο θρανίο
Στο ίδιο βιβλίο που μου γραψες σ αγαπώ
το κρατώ δεν ξεχνώ κάθε ιστορία
γέλια φασαρία , δεν μας ένοιαζε η φυσική κι η γεωμετρία
εμείς είχαμε βρει τη δικιά μας χημεία
Θα θυμάμαι πάντα το πρώτο μου δάκρυ
όταν σε πρωτοφίλησα στης αυλής την άκρη
φοβόσουνα , κρυβόσουνα γιατί ήσουνα πρωτάρα
μα είχες την τιμή να σαι η πρώτη του Τάρα
Τώρα σε συνάντησα σε κοίταξα και σάστισα
γύρισα σελίδα το παρελθον νοστάλγησα
μου θύμισες πως είναι ν αγαπάς σαν τρελαμένος
θα χεις πάντα ένα κομμάτι μου κι αυτό πάρε σαν τέλος
Και η αγάπη μας θα ζήσει αιώνια
δεν θα τη σβήσουνε ποτέ τα χρόνια
κι όταν γεράσουμε πια ακόμα
θα μου λες σ ΄αγαπώ
Re: Pascalis Arvanitidis/Goin's Through Όταν πηγαίνα
banc vert
bic bleu, livre imprimé
trente élèves, trois rangées deux par deux
on n'y pense plus mais ce n'est pas pour autant qu'on a dit adieu
Je me rappelle de la fille qui était à mes côtés
on entendait sa voix dans la cour
nos premiers bals aux alentours de mars
et ma première femme dans un lit
Lorsqu'on se rendait ensemble à l'école
tu étais assise au banc d'à côté
et lorsque tu me passais un livre
tu me disais je t'aime
il y avait un parc pas loin dans le voisinage
tu faisais tout le temps la gamine
et lorsqu'on s'embrassait sur le petit banc
tu me disais je t'aime
j'écris pour toi maintenant tout ce qui me passe par la tête
mon âme et mes pensées sont pour toi
je m'imagine ton corps comme du temps de l'école
t'avais blagué en disant que je n'allais rien écrire pour toi
je suis à nouveau à tes côtés, je le montre par les rimes
je n'oublie pas ce que je trouve inestimable
je suis motivé d'être à tes côtés
je t' écris que je t'aime tout simplement
maintenant nous ne rendons plus à l'école
maintenant qu'on ne s'assoye plus sur le même banc
maintenant que tu ne me passes le livre
cependant si je te vois je te dirai que je t'aime
tu te rappelles que je t'écrirai un jour
une chanson que tu écouteras en la ressentant
tu as tellement fait pour toi
qu'il est venu le moment je pense de te remercier
mon amour, beaucoup d'années sont passées
et ce n'est pas simplement une image
que je garde dans mon coeur
et me dit que tu m'aimes
Mais reviendra un jour
que j'embrasserai à nouveau tes lèvres
et lorsque mon amour je te le demanderai
tu me diras Je t'aime
lorsqu'on se rendait ensemble à l'école
on brossait toujours la première heure
des promenades dans la pluie, dans le froid
et lorsqu'on s'asseait ensemble sur le même banc
tu écrivais des je t'aime sur le même livre
je l'ai toujours et je n'oublie pas chaque histoire
des rires, du raffut, on ne s'intéressait ni à la physique ni à la géométrie
nous avions trouvé notre propre chimie
je garderai toujours en moi tes premières larmes
lorsque je te mettais dans un coin de la cour
tu avais peur, tu te cachais car tu étais la première fille
que je continue à aimer
maintenant je n'en reviens pas de te croiser
j'ai tourné la page, j'avais la nostalgie du passé
tu m'as rappellé ce que c'est l'amour fou
je ne te dérangerai plus, je garde en moi quelque chose de toi
notre amour vivra des siècles
et ne s'effacera jamais avec les années
et lorsqu'on se sera vieux, je penserai au passé
tu me diras toujours je t'aime