[i][center]
[b][u][center]Ξημέρωμα στο Σούνιο[/center][/u][/b]
Είμαι ένα σύνθεμα από ξένο μεγαλείο.
Τα όσα θωρείς στην ύπαρξή μου είναι όλα ξένα,
Κάτι απ΄τη θάλασσα, απ΄τον ήλιο κι από σένα,
κάτι απ΄του δάσους κι απ΄της νύχτας το στοιχείο.
Κι όταν πεθάνω το στοιχείο του θα πάρει
το φως, η θάλασσα, το δάσος, το φεγγάρι
κ΄εδώ στη θέση μου θα μείνει πιά η σιγή.
Κι αυτή η ψυχή που μες στο στήθος μου είχα φέρει,
απ΄του ουρανού ψηλά σαν έπεσα τα μέρη,
θα΄χει σε αγάπη σκορπιστεί πάνω στη γη.
[b][u][center]Lever du jour à Sounion[/center][/u][/b]
Je suis un amalgame de stature étrangère.
Tout ce que tu vois de mon être est tout autre,
Quelque chose de la mer, du soleil et de toi,
Quelque chose de la forêt et le spectre de la nuit.
Et quand je mourrai son spectre emportera
La lumière, la mer, la forêt, la lune
Et ici, à ma place, ne restera plus que le silence.
Et cette âme, que j'avais apportée dans mon sein,
Quand je suis tombé des hauteurs du ciel,
Sera parsemée, en amour, sur la terre.
[/center][/i]